Ten film wzbudził u mnie całkowitą odrazę sposobem w jaki wykorzystuje ludzkie dramaty. Nowym film Cassavettesa próbuje być z jednej strony ostrym, drapieżnym obrazem współczesnej Ameryki. Mamy więc problem opieki zdrowotnej, wszędobylskiej telewizji czy nieudolnej policji, a nawet przemoc domową. Reżyser wrzucił wszystko do jednego worka i już mu się wydaje, że jest kolejnym Lumetem albo Stonem. Jednak wszystkie te problemy zostały sporwadzone do poziomu manifestów propagandowych i głupawych sloganów. Prawdziwe dramaty ludzkie zostały przeżute i wysrane w postaci poronionych dialogów i całej reszty tego nieudanego scenariusza. Jednak i tego było Cassavettesowi za mało. Otóż postanowił to wszystko przemienić w bajkę! Biedny John niczym średniowieczny rycerz walczy z potworami by ocalić rodzinę, a po drodze wszyscy go zaczynają kochać i lubić i słodko się robi nie do wytrzymania.
Reżyser nie dba o wiarygodność. Wszystko jest tutaj podporządkowane jego wizji. Dlatego nie dziwić powinien fakt, że John może sobie pójść na drugi koniec budynku, a reszta będzie spokojnie czekać jakby dostawali amnezji na temat porwania.
Ten film jest obrzydliwy i beznadziejny. Choć ma nieść pozytywne przesłanie, że nie można się poddawać, że trzeba walczyć, zamiast tego pokazuje, że prawo jest dobre... dopóki nie dotyczy ciebie osobiście... wtedy należy brać gnata i wywalczyć sobie swoje prawa.
Ten film to obraza dla wszystkich, którzy takie dramaty przechodzą. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że udało się do tego projektu zaangażować tak dobrych aktorów.
Propagandowa papka, którą polecam jedynie politykom.