Dwudziestopięcioletnia Anna po wyjściu za mąż dowiaduje się, że jest przybranym dzieckiem. Postanawia odnaleźć swoją rodzinę. W telewizji ukazuje się jej stara fotografia. Zgłaszają się różne osoby. Dla jednej jest Julią, dla drugiej - Anną, dla trzeciej - Genowefą . . . Poniecha jednak dalszych poszukiwań, bo jej szczęściu rodzinnemu grozi ruina.

Anna pracuje w laboratorium łódzkiej fabryki włókienniczej. Mieszka razem z matką i niedawno poślubionym mężem. Jej dotychczasowe życie całkowicie zmienia pojawienie się nieznajomej kobiety, poszukującej zaginionej w czasie wojny córki. Anna dowiaduje się od niej, że jest dzieckiem adoptowanym. Odtąd usiłuje za wszelką cenę dowiedzieć się, kim jest naprawdę. Odwiedza domy dziecka, PCK. Szuka swoich rodziców przez telewizję. Otrzymuje wiele listów i rozmawia z korespondentami. Dla jednych jest Julią, dla innych Genowefą. Zagubiona i broniąca się przed uczuciem do domniemanego brata, odwiedza Lidię, rówieśnicę - dziecko Oświęcimia - która odnalazła swoją rodzinę. Tu uświadamia sobie, że fakt odszukania rodziców nie odwróci tego, co przeżyła. Jak ułoży sobie życie, kim będzie, zależy już teraz od niej, nie od tych, którzy ją urodzili.