Dla mnie najlepszą sceną jest ta, w której jeden z bohaterów Bubu, spotyka bladym świtem człowieka wyglądającego jak Chrystus .Wdaje się z nim w rozmowe , w której zadaje pytania najistotniejsze:po co zyć , co jest wazne , co jest, a czego nie ma ?Spotyka go rozcarowanie , postać wyglądająca na Jezusa zaprzecza wszelkim waznym,chocby podświadomie uznawanym przez Bubu wartościom .Na jego końcowe zdumienie "To po co mi się ukazałeś?"ChrystusNieChrystus odpowiada"To ty mi się ukazałeś"W Kallafiorze widoczne są zapozyczenia z twórczości Tarantino , zwłaszcza z "Pulp Fiction"- moda lat 70, nastepstwo czasów :ten sam fakt widziany oczami uczestników jak i ludzi zupełnie przypadkowych , wątki luzno ze sobą powiazane , rozmowy o niczym pomiędzy bohaterami, czarny humor: kierowca auta i jego kolega wioząc broczącego krwią Maczo , opowiadają sobie dowcipy, np .O babci , "której gały wyszły na wierzch", i "obfite rzucanie mięsem".Film jest zrobiony bardzo sprawnie , dobre zdjęcia , świetny dżwiek, wykonawcy poszczególnych ról grają bardzo swobodnie .Kallafiorr jest przykładem na to ,że kino niezależne lepiej trafia do publiczności niż kino oficjalne.