Należę do pokolenia, które oryginalnego Karate Kida ogladalo w wersji VHS z wypiekami na twarzy. Pewnie z racji wieku "zuraw" Ralpha Macchio robil na mnie wieksze wrazenie, a Pat Morita wydawal sie idealem mentora i nauczyciela.
Z tym wieksza ciekawoscia podszedlem do remake`u, w ktory wlozono zapewne wielokrotnosc pierwotnego budzetu. To co mnie odrzucalo od pierwszego momentu to niestety Jaden Smith. Bardzo lubie komercyjne kino z udzialem jego ojca, moge wymienic dobre role jego mamy - co z tego, kiedy tak drewnianego dziecka przed makera nie widzialem od dawna. Jedyne czego pewnie nauczono Jadena to robienia oczu "kota ze Shreka". Jak pomysle co w jego wieku grala taka np Dakota Fanning sprawia, ze Jaden powinien sie schowac do mysiej dziury. W kazdej sekundzie filmu widac, ze Jaden jest pewnie dzieckiem, ktore z racji pozycji rodzicow zbyt wiele robic nie musi. Wystarczy popisywac sie 24h i bedzie pieknie - otoz niestety nie.
Na drugim biegunie jest natomiast rola Jackiego Chana, ktorego nie powiem, lubie obejrzec w zwariowanych filmach (moje ulubione to Rush Hour of course), ale nigdy nie nazwalbym go dobrym aktorem. Za to w Karate Kid mialem odczucie ze Jackie GRA pelna geba ! I mowiac wprost ratuje film od zenady. Na plus bez waptpienia trzeba zaliczyc muzyke (bez ostatniego kawalka wykonanego przez idola nastolatek w ciuchach sygnowanycvh Hello Kitty czyli Justina Biebera) i zdjecia (szczegolnie kadry z wycieczki do klasztoru w gorach robia wrazenie).

Ogolnie jestem zawiedziony - znacznie wiecej emocji przyniosl mi oryginal z 1984 roku.