Lubimy czasem obserwować innych ludzi w kawiarniach, podsłuchiwać ich rozmowy, komentować to jak i o czym mówią. Jarmusch pozwala nam na to bez potrzeby wychodzenia z domu. Reżyser serwuje nam kilkanaście różnych dialogów, zamkniętych w świecie kofeiny i dymu tytoniowego. Nie jest to film trzymający w napięciu do ostatniej chwili, wzruszający czy szokujący. Zdecydowanie ogląda się go lekko i przyjemnie, a chwilami bywa zabawnie. Rozmowy spełzające na niczym, abstrakcyjność tematów czy ogólne poczucie znużenia i bezcelowości to jedne z zabiegów przez które reżyser naświetla nam codzienność obserwowaną na ulicy. Mi osobiście wrażliwość, estetyka i poczucie humoru Jima Jarmuscha bardzo odpowiada, więc polecam.