Musimy porozmawiać o Kevinie.

Ponowny seans i zdania nie zmieniam. Lubię horrory S.F. Brownrigga, gdyż są dość specyficzne. Charakteryzują się raczej ospałym tempem i sporą dozą jeżącego włosy na głowie obłędu. Nie inaczej jest w przypadku "Keep My Grave Open" (1976). Znakomita Camilla Carr jako psychotyczna kobieta Lesley Fountaine mieszkająca wraz z wyimaginowanym bratem/kochankiem/mężem Kevinem na samotnej farmie gdzieś na uboczu amerykańskiej prowincji. Seria tajemniczych morderstw przy pomocy miecza (ginie m.in. włóczęga, który podebrał produkty spożywcze z lodówki). Świetna muzyka, dobrze uchwycony nastrój agronomicznej grozy, świetna scena stalkingu Ann Stafford chroniącej się w kabinie, prostytutka znajdująca schronienie w samochodzie pełnym zwłok, itd. Melancholijny, raczej posępny psycho-slasher o niejednoznacznym zakończeniu. Ktoś kiedyś porównał "Keep My Grave Open" do "Wstrętu" Polańskiego. Coś w tym jest...

Musimy porozmawiać o Kevinie. Niezależnie od tego czy rzeczywiście istnieje czy jest tylko wytworem nadmiernie chorobliwej wyobraźni.