Trafilem na ten film przypadkowo, patrzę że stworzył go Jon Watts, reżyser dwóch najnowszych Spider-Manów z Tomem Hollandem. Lubię je i to nawet bardzo, uwielbiam też horrory, więc dałem szansę. I o jak bardzo się nie zawiodłem!

Klauny w popkulturze już chyba zawsze będą uchodzić za straszne, a nie zabawne. Pennywise czy Captain Spoulding zmienili moje postrzeganie profesji klauna, ten film tylko to potwierdził. Ciekawa jest interpretacja tego filmu jako filmu o pedofili, ja faktycznie w trakcie seansu czułem się momentami jakbym podglądał pedofila w akcji, szczególnie scena kiedy mały Jack gada z ojcem w piwnicy. Skuty łańcuchami ojciec wykorzystuje naiwność i niewinność małego synka żeby móc się oswobodzić, w trakcie ich rozmowy miałem Gęsia skórkę.
Świetna jest też dla mnie scena samobójstwa, klaun strzela sobie w łeb, a na ścianie za nim zamiast rozbryzgu krwi mamy rozbrysk kolorowej farby, po chwili klaun ożywa. Świetna, niepokojąca, jednocześnie zabawna scena. Filmowi na pewno pomaga to że nie traktuje się sto procent na poważnie, ma chwilę rodem z "Martwicy mózgu". Duża zasługa umiejętnej reżyserii Jona Wattsa, udanie balansuje na granicy absurdu i powagi, brawa dla niego. Mam nadzieję że kiedyś jeszcze zabierze się za stworzenie jakiegoś horroru, bo tu wyszło mu naprawdę udanie.