Dlaczego 7 ? Kolejny (po filmie „Małe dramaty”), film Janusza Nasfetera podejmujący tematykę dziecięcą, ale nie jest to obraz tylko dla dzieci. Dwie odsłony o potrzebie akceptacji. Pierwsza, „Matylda”, ruda piętnastolatka, Himalaje nostalgii i problem „bikiniarskich” pończoch plus całkiem fajna muzyka. Całość nieco wydumana. Druga, „Jadźka”, zmiana szkoły i problem akceptacji w nowym środowisku. Znów nowele są nierówne, słabsza „Matylda”, bardzo dobra „Jadźka”. Mocno zaakcentowane potrzeby, pierwsza nowela irytująca nostalgią, ale za to młodzież do siebie na „proszę pana, proszę pani”, druga z kapitalną lekcja geografii (Holoubek to ma nerwy, oraz „- co to jest mandarynka? – to taki banan z ameryki”), a na koniec wybiegła panna za Leonem, no, no… niejedno love story by się nie powstydziło tej sceny. A temu mądralińskiemu z „Jadźki”, to się w ucho należało.

Film dla dorosłych i młodzieży, dla grona pedagogicznego i psychologów. Dla Pani i dla Pana również.

Plusy
+ tematyka obu nowel
+ muzyka „Matylda”
+ kolorowe pończochy (bo są kolorowe)
+ za lekcje geografii i Tadeusza Wiśniewskiego (Cebula), Lecha Rzegockiego (Leon)

Minusy
- „Matylda” nowela irytuje nostalgią w głosie bohaterki i problem nieco wydumany jak na jej wiek, tak sądzę.
- mądraliński („Jadźka”) przerysowany, nad wyraz zaangażowany, też irytuje
- dwie nowele, całość nieco ponad godzinę, za mało.