Wiem dlaczego ten film jest tak źle oceniany

są dwie grupy ludzi oceniające ten film - ci którzy uważają że to było beznadziejne gówno, oraz ci którzy twierdzą że to inteligentna satyra na amerykańskie społeczeństwo. Ci pierwsi rzeczywiście nic nie zrozumieli z tego co zobaczyli, ale ci drudzy też nie mają do końca racji

Reżyser obstawił Southland Tales ludźmi którzy grają w serialach typu pora obiadowa na polsacie - lubimy ich, ale nikt nie powie że to dobrzy aktorzy. I w tym filmie grają naprawdę fajnie, na tym obszarze ogólnej tandety służą bardzo dobrze absurdowi i zabawności ST. Ogólnie, ten film jest zabawny. Nie - śmieszny, bo to nie komedia!

Ale tragedią tego filmu jest to, że reżyser wpadł w pułapkę którą sam zastawił. Czy on chciał zrobić drugiego Donnie Darko? Po co? Z jednej strony ST jest ironiczne i absurdalne, a z drugiej strony wikła się w mistyczny bełkot i śmiertelnie poważne rozważania na temat amerykańskiego społeczeństwa. Jakby reżyser był jedynym sprawiedliwym, który ma prawo do krytycznej oceny świata. I to się wymknęło spod kontroli!! Bo część filmu, która miała być parodią zassała WSZYSTKIE poważne elementy filmu, które przez to się ośmieszyły i cały film się rozlazł.

Ten film jest jak gruby pryszczaty dzieciak który sili się na ironię i mówi wszystkim że jest cyniczny.

Może to wszystko przez za mały budżet. Jakby trochę podrasować efekty specjalne, zniszczyć to przykre wrażenie taniości, dobrze wyważyć ciężar między parodią a dramatem.... a może to i tak nic by nie dało - bo jak się próbuje upchnąć dwa gatunki filmowe do jednego obrazu, to i tak nic z tego nie będzie...

Jedno wiem na pewno - ten film miał być taki jak muzyka. Gdyby był, to byłby idealny, bo Moby zaprojektował zupełnie niesamowity klimat i tak dziwną atmosferę snu i końca świata, że wchodzi się w inny wymiar. Dla mnie to jest jeden z najlepszych soundtracków w historii kina.