Rozumiem Twoje rozdrażnienie, ale nie podzielam go. "Koniec trasy" to film o ludziach myślących i tworzących - Wallace reprezentuje typ myślenia wywodzący się z doświadczenia egzystencjalistycznego, tworzy literaturę piękną; z kolei Lipsky jest przedstawicielem myślenia użytkowego, dziennikarskiego (wiem, też pisze powieści, ale to jest tu mniej istotne). Film jest rozmową, jej zapisem i to zapisem szczególnym, bo świadectwem tego drugiego o pierwszym. Drugi docieka prawdy o faktach i ich wpływie na twórczość pierwszego, pierwszy docieka świata, który odciska się w jego samotności, świata przetworzonego w słowa, lecz nie mniej bolesnego. A może bardziej bolesnego, bo sukces rodzi wątpliwości...
Wiele w tym filmie pytań, nauki raczej mało. Nie wiem, czego Ci zabrakło i na co dałbyś się nabrać. Moim zdaniem, by lepiej wejść w tę tematykę, należy mieć "sumienie literackie". Tak mi się wydaje, co nie znaczy, że nie można filmu odczytać inaczej. Co do Eisenberga, masz sporo racji, jednak mnie się wydaje, że ta postać miała tak być zagrana - czyli dość upierdliwy, irytujący Lipsky.

Ciekawie ujęta wypowiedź.

Dziękuję za dobre słowo, o co dziś tak trudno.

Nie masz wrażenia, że Wallace wrażliwością, spojrzeniem na świat bardzo przypomina Steda? U mnie to było pierwsze skojarzenie ...

Może,,,, ale tylko w takim sensie jak to jest np. z alkoholikami - uzależnienie ponad podziałami. Skończyli tak samo tę wędrówkę jedną, którą życie jest człowieka, choć przecież ich doświadczenie życiowe i twórczość leżą na antypodach.

Lipsky denerował. Ale Eisenberg zawsze tak gra. Dlatego nie było to ciekawe.