czy ja wiem? chyba więcej avatar ma wspólnego z pocahontas: Jake Sully tak jak John Smith przybywa do nieznajomej krainy, na początku bardzo sceptycznie odnosi się do tubylców ale dostrzega wdzięki Neytiri/Pocahontas i staje po stronie tubylców. Mamy jeszcze złych ludzi, którzy chcą zaorać ziemię i wycisnąć z niej jak najwięcej dla siebie nie licząc się z mieszkańcami. Wydaje mi się, że jest bardzo widoczny podział na dobrych i złych.
W Księżniczce Mononoke Ashitaka, osoba z zewnątrz, zastaje już konflikt pomiędzy ludźmi a mieszkańcami lasu. Nie ma też podziału na dobrych i złych, każdy ma swoje racje: zwierzęta bronią swojego lasu, żeby mieć miejsce do życia, ale ludzie z Żelaznego Miasta też walczą o teren do wydobywania/pozyskiania żelaza i pola uprawne (chyba byłą o tym mowa). A, i Ashitaka ma trochę inne podejście do "przyrody" niż Jake Sully, od samego początku stara się pogodzić zaśnione strony.

nie chcę powiedzieć, że jest to remake - broń Boże, jednak sposób prezentowania np. przyrody jest dla mnie pomimo rożnych przecież środków prezentacji bardzo podobny - . w Avatarze były te 'mistyczne' dmuchawce - tutaj mamy te białe miśki z kręcącymi się głowami. Avatar bardziej celował w korporacjonizm - w Księżniczce piętnują samą eksplorację i pseudorozwój. W księżniczce główny bohater jest podobnie 'zawieszony' między ludźmi i naturą. Sama natura i jej nadprzyrodzony wymiar też świetnie tu korespondują.
Ja to widzę tak - oglądam Księżniczkę i jestem pod wrażeniem, biorę ją na warsztat, uwspółcześniam, dodaję fajerwerki techniczne, łączę to z pomysłem avatarowania (na marginesie jeszcze nie wiem skąd to wzięli, ale może ktoś coś zasugeruje),eksponuję wątek miłosny / - to się zawsze sprawdza/ i w ten sposób powstaje mi Avatar.

"tutaj mamy te białe miśki z kręcącymi się głowami"- przyznam, że nie zrozumiałam o co chodzi.
Ok, po przemyśleniu zauważam podobieństwa, ale sama nie wpadłabym wcześniej na porównywanie obu filmów. Księżniczkę uwielbiam a Avatar był w porządku, dużo fajerwerków, fabuła nie najgorsza i tyle.

Jestem po seansie i też dostrzegłem wiele podobieństw do "Avatara", widzę, że nie tylko ja ;-)

Z Avatarem to jest ciężka sprawa. Jeśli wierzyć Cameronowi to pomysł na film/świat miał już znacznie wcześniej. W sumie fabuła nie jest zbytnio skomplikowana więc to wcale nie jest takie nieprawdopodobne... Ostatecznie Avatar w skrócie:
-mamy młodego faceta, żyjącego trochę we własnym dość smutnym świecie
-gościu trafia nagle do pięknej puszczy i spotyka jeszcze piękniejszą mieszkankę tychże kniei
-nowa koleżanka oprowadza go po jej świecie (bohater oczywiście zaczyna doceniać piękno przyrody itp. itd.)
-oprócz piękna przyrody zaczyna doceniać również koleżankę, więc bum/trach miłość
-zrozumienie przez głównego bohatera, błędów jego własnej cywilizacji
-jako, że jego cywilizacja jest zła musi dojść do konfrontacji
-happy end -> koniec

Główny bohater KM jest kompletnie inny. Przecież on nie poznaje świata przyrody i nie przekonuje się do niego. Zna go dobrze i docenia od samego początku. Ponadto nie stawia się po żadnej ze stron konfliktu, cały czas jest po środku, starając się zażegnać konflikt.

Ale zgoda, jestem pewien, że pan Cameron oglądał ten film, tak samo jak i wiele innych o podobnej tematyce. Podejrzewam, że mógł wyciągnąć stąd wiele wniosków.

Natomiast, aż tak daleko idących podobieństw nie dostrzegam, nie widzę analogii w przypadku głównych bohaterów. Chociaż przedstawienie przyrody faktycznie nasuwa pewne skojarzenia.