Po "Loli" z niecierpliwoscia oczekiwalam na "Ksiezniczke i wojownika". Wlasnie obejrzalam i zapewne przez reszte nocy bede o tym filmie rozmyslac. Od razu mozna rozpoznac, ze to dzielo Tykwera (jego muza Franka Potente no i ten klimat). Ciesze sie, ze to nie byl romans, w którym bohaterowie od razu rzucaja sie sobie w ramiona. Gorace pocalunki z powodzeniem zastepowane sa spojrzeniami i pólusmiechami. Zabieg tracheostomii, który Bodo przeprowadza na Sissi po ciezarówka bije na glowe intymne sceny w innych filmach. Przez caly ponad dwugodzinny seans nie moglam oderwac wzroku od monitora, chociaz romanse przyprawiaja mnie zazwyczaj o atak ziewania. Scena skoku z budynku byla niesamowita. 10/10.