...film sprawił, że mi odjęło mowę. Czasem czeka się na "ten" film długo. W kinach ocenia się filmy jako "jedna bzdeta" lub "taki sobie". Dla mnie "Księżniczka i wojownik" to jest właśnie "ten" film. Burza emocji, którą trudno opisać... Franka Potente jest naprawdę świetną aktorką, a w duecie z Tomem Tykwerem to wręcz doskonałość (nie wiem, jak wy, ale ja tak to czuję). Oczywiście, od razu uprzedzam, że nie ma co liczyć na głośną i super szybką akcję, powtórzoną czy też przeniesioną z "Biegnij Lola...". To zupełnie inny film - każdy szczegół jest ważny (tam też tak było, ale tu inaczej... trudno to opisać), a każda kolejna scena pięknym obrazem. Nie zgadzam się, z panią Eweliną (patrz: recenzja), że film jest przydługi, a Franka mało przekonująca - to typowy błąd osób, które oczekują od reżyserów powtórek wcześniejszego udanego i wielbionego filmu. "Księżniczka i wojownik" jest bardzo daleki od poprzedniego filmu (choć jeśli się czepiać, to oczywiście kilka scen można by przyrównać do "Loli..."), bardziej trafia w czułe punkty - emocje, uczucia, od uśmiechu do drżenia warg, zdziwienie i zadowolenie z zatoczenia pełnego koła - kiedy to wszytkie elementy, każdy bohater, wpasowuje się idealnie w jedną barwną historię. Jest tu też mnóstwo bardzo ciekawych postaci (i wątków) drugoplanowych - opisanych ze szczegółami, które mogą z początku przytłoczyć, ale tak jak pisałam są bardzo ważni dla całości. Ma się wręcz wrażenie, że chętnie posłuchałoby się opowieści również tamtych ludzi - co ich gnębi, dlaczego są smutni, skąd się znają czy też czemu trafili do psychiatryka... itd. itd. Jednym słowem dla mnie film jest wspaniały, wart obejrzenia raz jeszcze i pewnie jeszcze i jeszcze. Polecam też muzykę, pięknie dobrana, ale nie nachalna - nieczęsto zdarza się to w kinie.
PS. Dlaczego do polskich kin ten film "szedł" tak długo? To chyba dwa lata od premiery w Niemczech...