Skończyło się chodzenie po dżungli i śpiewanie! Oryginał miał to do siebie, że chciało się na chwilę pobyć z Baloo, pośpiewać w nieokreślonym czasie i nieokreślonym miejscu. Zatopić w gąszcz dżungli nie-wiadomo-gdzie.
Reinterpretacja według Favreau nie ujmuje nic oryginałowi. Tonacja inna, ale szlachetny, prostoduszny i głęboki przekaz pozostał. Piosenki nadal stanowią element filmu, ale nie opiera się na nich cały film.
Relacje w dżungli zostały pogłębione, zwierzęta zyskały mitologię (skała zalewana wodą, słonie - twórcy dżungli, szkarłatny kwiat), a sieć zależności rozciąga się baaardzo daleko (wszystkowiedzący Kaa - duch dżungli, gangster Louie, który chce władzy dla siebie, Shere Khan - samozwańczy król, tyran i despota - odpowiednik Skazy, postępuje równie wyrachowanie i do tego ma głos Elby! > obok Smauga drugi najlepszy występ aktorsko-głosowy od bardzo dawna).
Sama wędrówka po kniei zamienia się w jazdę bez trzymanki. Wygenerowane komputerowo zwierzaki i plenery nie ranią oczu i pięknie się zestarzeją, a aktorska brać sprawia, że ogląda się to wspaniale pomimo jednego aktora na ekranie.
Sam zaś cel wędrówki - nie, to nie osada ludzka, o wiele przyjemniej zostać w dżungli i szykować się na ewentualny sequel.
Fajne motywy ze "sztuczkami" ludzkimi, prawem dżungli, które pozwala przeżyć i ogniem jako żywiołem nieokiełznanym przez zwierzęta.
Jon czuje te klimaty i liczę, że powróci na krzesło reżysera sequela.
Disney doskonale wie, co robi przerabiając sukcesywnie swoje animowane hity na filmy aktorskie. Do tej pory gafy nie popełnił i trzyma świetny poziom. Czekam na więcej!

PS: Może coś jednak nie pasuje? Bzdetki: Scarlet, wydumane i spowszedniałe przesłanie, humor.... ee tam, przy Baloo dało się pośmiać!