Historii daleko do bycia oryginalną, typowe podejście do post apokalipsy - samotny wędrowiec wizjoner na misji ku lepszemu światu. Jedyne co tu oceniać, to wykonanie tego znanego motywu. Historia miała sporo dziur i w wielu momentach czuło się że to, co się dzieje nie ma sensu, ale muszę przyznać że film tak czy inaczej dał mi sporo ciekawych wrażeń. Prawdopodobnie zasługą jest tu wysoki poziom zdjęć i muzyki. Film jest nakręcony pięknie, filtry i ujęcia spełniają konkretną rolę. Świat prześwietlony przez słońce właśnie takie sprawia wrażenie i zdjęcia dobrze to oddają. Ostry światłocień nieraz prowadzi do wręcz komiksowych obrazów, co niesamowicie mi się podobało. Muzyka w całości elektroniczna, ale doskonale wpasowana w klimat, momentami kojarzyła mi się z jednym z moich ulubionych soundtracków - z gry Fallout.
Aktorsko Washington i Oldman jak najbardziej dawali radę. Gary jak zwykle wycisnął z czarnego charakteru przynajmniej trzy razy więcej osobowości niż zakładali scenarzyści, a Denzel również jakimś cudem uniknął stereotypu płaskiego pobożnego "człowieka z misją", dodając swojej postaci trochę wad i tym samym człowieczeństwa. Drażniła mnie okropnie Mila Kunis - bardziej pasowałaby do filmów Tarantino niż do czegoś, co stara się być realistyczne i z przesłaniem (sceny w których przejmuje wóz i rozpiżdża drugi granatem były wręcz śmieszne, skubana nawet nie mrugnęła).

Tak czy inaczej pomimo takiego sobie scenariusza film po obejrzeniu zostaje w głowie, głównie ze względu na muzykę i wizualia. Dodatkowe punkty za to, że pomimo że film w dużym stopniu traktował o wierze, przesłanie w żadnym razie nie biło nas w twarz. Jak dla mnie mocne 6/10.