Po zwiastunie może się wydawać, że to film pomiędzy Bourne'm, a Pięknym Umysłem - autystyczny główny bohater, kryminalne intrygi, mroczny thriller z nieoczywistym zakończeniem.

Po wyjściu z kina, okazuje się, że to kino, które w 91 roku wyszło by prosto na vhs. Nie jest to zarzut, film mógłby być dobrą alternatywą na wieczór z kolegami przy piwie i zerkaniu na sceny walki, ale, nie wiedzieć czemu, twórcy chcieli żeby był to film zarazem dla fanów mordobicia i kina w stylu "gry tajemnic" albo "autora widmo".

Po mrocznym i interesującym, trochę psychologicznym początku, fabuła zostaje spłycona. Scena w "dojo" (kręcona za bardzo małe pieniądze w studio) niemalże parodiuje połączenie "300" z "karate kid". Nagle, główny bohater okazuje się być zabijaką, a cała intryga zostaje rozwiązana za pomocą kopniaków i karabinów snajperskich. Jego autyzm przekuty jest na w zasadzie każdy możliwy talent - poza świetną matematyką jest też precyzyjnym mistrzem walki wręcz oraz nieomylnym strzelcem.

Gdyby film nazywał się John Wick, albo był ekranizacją komiksu, byłbym zadowolony. Ale po psychologicznym trailerze, spodziewałem się czegoś zupełnie innego.