"Emily: I screwed up real bad, you know.
Brendan: Screwed up how?
Emily: Look, I did what she said with the brick. I didn't know it was bad, but The Pin's on it now for poor Frisco, and they're playing it all on me.
Brendan: Slow down, now. What?
Emily: You gotta help me Brendan, please. I think Tug...oh no!"

Tak to już jest na tym świecie, że są mądrzy ludzie, którzy stworzyli Sundance Festival, na którym są nagradzane dobre, acz niekoniecznie komercyjne filmy. A Corn ma słabość do filmów nagradzanych na Sundance i zawsze ogląda je z wielką chęcią, kiedy tylko może... . To skłoniło go do obejrzenia filmu Brick.


"Brendan: Emily said four words I didn't know. Tell me if they catch. Brick?
The Brain: No.
Brendan: Or Bad Brick?
The Brain: Nope."

Od czego by tu zacząć... . No może od powiedzenia, że film jest niesamowity pod każdym względem. Nakręcony za pół miliona dolarów film Noir, w którym zawarte są wszystkie klasyczne elementy dla tegoż. Mamy intrygę, mamy głównego bohatera, trochę wyalienowanego 'detektywa', który prowadzi śledztwo, mamy obijacza, mamy przyjaciela informatora, mamy złego i mamy famme fatale. Zagadka kryminalna zahacza o wszystkie ważne punkty dla tego typu historii, jednakże nie w tym sęk. Otóż film mógłby równie dobrze powstać i w latach 40 z Bogartem w roli głównej. Powstał jednak 3 lata temu i całość nie tyczy się mrocznego miasta i detektywa w prochowcu ale szkoły i uczniów. I to daje piorunujący efekt!


"Brendan: Pin?
The Brain: Pin. The Pin?
Brendan: The Pin, yeah?
The Brain: The Pin is kinda a local spook story, yeah know the King Pin."

Szkoła nie jest tu tą szkołą, do której my uczęszczamy. To raczej karykatura świata, gdzie wszystko ma swoje odpowiedniki. Główny bohater jest niczym prywatny detektyw, który kiedyś współpracował z policją, tj. radą nauczycielską. Dyrektor - szef policji wciąż widzi w nim swojego sojusznika. Główny bohater miał w przeszłości dziewczynę, która zeszła na złą drogę, a teraz zaginęła. Brendan, gdyż tak nazywa się ów 'detektyw' robi wszystko by dowiedzieć się czy z nią jest wszystko w porządku, a kiedy odkrywa, że jest martwa (nie bójcie się - to żaden spoiler...wszystko wiadomo od pierwszej sceny) stara się znaleźć jej zabójców i odkryć co się właściwie stało.


"The Brain: But I bet you, if you got every rat in town together and said "Show your hands" if any of them've actually seen The Pin, you'd get a crowd of full pockets.
Brendan: You think The Pin's just a tale to take whatever heat?
The Brain: Hmm... So what's first?
Brendan: Show of hands."

W całej historii nie tyle historia jest najważniejsza co postacie, które ją napędzają. A wszystkie one są pełnokrwistymi ikonami. Każda z postaci odgrywa swoją rolę w intrydze. Nie są one głębokie. Nie znamy ich problemów czy przeszłości (poza Brendanem). One po prostu są i mają być. Każda z nich jest wązna i każda z nich ma być takim odpowiednikiem ze starych filmów.


"Brendan: I can't trust you. Brad is dumb. You're not. You're with him so you're playing with him. You're the player."

Świetne jest tu wszystko. Od dialogów po muzykę. Szwankuje może czasami aktorstwo i zakończenie pewnie nie zadowoli większości z was, ale jak dla mnie jest niemal idealnie. Zdjęcia są perfect, muzyka dodaje klimatu. Tempo opowieści jest idealne, zaś ona sama trzyma w niepewności od początku do końca. Świetnie nakreślone postacie i dialogi oraz mistrzowskie sceny, które zapadają w pamięć. No po prostu nie zobaczyć go to wielka strata.

Jeżeli lubi ktoś kino noir. To polecam ten film. Jak tylko będę mógł sprowadzę go przez OceanDVD i dumnie postawie na półce. Mistrzostwo. 9/10...

A na koniec dodam jeszcze zwiastun:
http://www.youtube.com/watch?v=3cVzHeJ0Z3I

I scenę pościgu z filmu, która mnie zwyczajnie urzekła:
http://www.youtube.com/watch?v=mL4RRqgwItU&feature=related