Jeśli ktoś chce wybrać się na lekką, łatwą i przyjemną komedię obyczajową, może iść na "Kumpli".
Jeśli chce przeżyć w kinie coś więcej: zajrzeć do wnętrza ludzkiej duszy, zastanowić się nad sobą i swoim otoczeniem, to także może obejrzeć w tym celu "Kumpli".
Ten skandynawski obraz, to pełna ciepła ale i dynamiki historia ludzi, którzy wchodzą właśnie w dorosłe życie, lecz ciągle z młodzieńczą "lekkodusznością".
Główny bohater, Kristoffer na co dzień rozkleja plakaty. To jakby odzwierciedlenie jego stosunku do życia: nie wymaga szczególnej odpowiedzialności, wręcz pozwala na pewną wolność. Kristoffer to jednak przede wszystkim dobry człowiek: chce wszystkim się poświęcić, nie potrafi jednak komukolwiek dać tego, co ów potrzebuje.
Kristoffer pracuje wraz ze swoim najlepszym przyjacielem, Geirem, z którym też wynajmją mieszkanie w Toyen.
Geir to wolny ptak. Przede wszystkim liczy się dla niego dobra zabawa i tyczy się to także związków. Pod tym płaszczem skrywa jednak swój osobisty dramat.
Właścicielem mieszkania jest Stig Inge. Dobry i ufny człowiek, który jednak stara się ukryć w obawie przed odrzuceniem swoje silne fobie i słabości.
Żyjąc ze sobą, trójka kumpli wiedzie zwariowane i beztroskie życie, jednak do czasu...
W ich życie wkracza miłość i... telewizja. Od teraz wszystko się zmieni.
Z pozoru banalne, okazuje się urastać niemalże do przesłania filmu, porównanie życia do meczu hokeja: "żeby wygrać, trzeba wyjść z bramki i atakować".
Z sali kinowej wychodzi się z uśmiechem na twarzy. Jednak nie z pustym uśmiechem humoru komediowego, a z uśmiechem wywołanym świadomością, że człowiek, gdy odważy się szukać szczęścia, to znajdzie je. I o tym właśnie jest ten film.
Doskonała gra młodych aktorów (amatorów z castingu), pomysłowy montaż i dynamiczna muzyka sprawiają, że pierwszy fabularny film Mortena Tylduma ogląda się znakomicie.

Szczerze polecam!