Policjant-karateka o imieniu Kung Fury cofa się w czasie aby zabić Kung Fuhrera.

Brzmi niedorzecznie, ale ta krótka (bo trzydziestominutowa) produkcja debiutującego reżysera to swoisty hołd złożony dla kina klasy B i gier wideo lat 80' tak więc tylko w 30 minutach trwania upchano dosłownie wszystko co można było znaleźć w produkcjach ósmej dekady XX wieku: obraz kreowany na ten z VHS, pastelowe kolory, dialogi, Miami, kung fu, gangi, roboty, dinozaury, gadające samochody, starożytni bogowie, wehikuł czasu, hakerzy, uzi, David Hasselhoff, gry wideo, opaski na głowach, a w polskim wydaniu - Tomasz Knapik jako lektor. Co jednak najważniejsze: akcja, akcja, akcja i jeszcze raz muzyka. Młody, bo 33-letni reżyser - David Sandberg - odgrywający jednocześnie głównego bohatera, zamienił wszystkie te kicze w zalety. Oczywiście i bez jego pomocy patrzymy teraz w podobny sposób na kino lat dziecięcych, ale dzięki niemu mamy to wszystko wpakowane do jednego worka i tylko od widza zależy czy popadnie w zadumę, zatęskni czy po prostu wyśmieje wszelkie charakterystyczne dla ówczesnych czasów elementy. Na pewno trzeba to zobaczyć, bo to jest jednak coś nietypowego, tym bardziej, że na YouTube można obejrzeć w całości, np. pod następującym linkiem: https://www.youtube.com/watch?v=6iXX25S2iP4 Co też warto zaznaczyć to fakt, że powstaje druga, pełnometrażowa tym razem, część, na którą czekam z niecierpliwością i wróże dla niej same sukcesy.