Znany temat muzyczny jest tu potraktowany jako pretekst do żartu filmowego. Na nutowym zapisie muzyki naszkicowano domy. Na podwórku wisi pranie. Przed śpiącym kotem skrada się mysz. Na ławce drzemie dozorca, a obok niego śpi wrona. W ciszy słychać pochrapywanie dozorcy i skradające się kroki myszy. Nagle brzęk rozbitej szyby budzi wszystkich ze snu. Wraz z pierwszymi taktami muzyki w kadrze pojawiają się dwaj chłopcy i natychmiast rozpoczynają gonitwę za kotem. Kot w panicznej ucieczce przewraca kubły ze śmieciami, zrywa sznury z praniem, w końcu chowa się na drzewie. Chłopcy dostrzegają wronę. Strzelają do niej z procy. Dookoła sypią się pióra. Rozgniewany dozorca przywołuje chłopców do porządku. Wszystkich zaskakuje widok myszy, ciągnącej kota za ogon, która przez chwilę paraduje w stroju toreadora. Chłopcy znowu rozpoczynają gonitwę za kotem, za chłopcami biegnie dozorca, za dozorcą wrona. Wszyscy wirują w zawrotnym tempie, by na końcu zmienić się w nuty na partyturze.