Kiedy Wendy odkrywa efekt tygodni pracy Jacka - stertę kartek zapisanych frazą "all work and no play makes Jack a dull boy" - jasnym stało się dla mnie, że nadprzyrodzona warstwa fabularna filmu jest tylko smacznym nośnikiem do dotknięcia mitu.
Po założeniu rodziny wielu mężczyzn (zapewne i kobiet, lecz nie o tym rzecz) doświadcza szoku - ich dotychczasowe życie zmienia się diametralnie. I choć brzmi to jak banał - jest jednym z największych wyzwań mężczyzny w całym życiu. To jego pierwsza śmierć. Jak poradzić sobie z utratą wolności? Z minioną (bezpowrotnie?) beztroską i niedoświadczaną już zabawą ("all work and no play makes Jack a dull boy"; swoją drogą - ciekawe dlaczego nie "joy"?). Jack najpierw idzie się napić. Potem zdradza Wendy z kobietą z pokoju 237. Hotel Panorama jest przestrzenią podświadomości zbiorowej - materializacją pragnień, marzeń i lęków. Jack był tu od zawsze - jest każdym z nas - stanowi metonimię wszystkich mężczyzn. Dla niego nie ma stąd ucieczki - labirynt jest bez wyjścia. Ale jest w tej historii nadzieja - nowe pokolenie mężczyzn ma szansę nauczyć się na błędach ojców i wyrwać się z tego zaklętego kręgu, jak Danny (to zresztą trochę się dzieje w dzisiejszych czasach, tzw. "nowe ojcostwo").
Izolacja - a jest nią w pewnym sensie także zmiana życiowej optyki ze stanu kawalerskiego do małżeństwa i rodzicielstwa - prowadzi do konfrontacji ze swoim własnym hotelem Panorama. Dzięki opowieściom - w tym wypadku dzięki filmowi Kubricka - możemy zmierzyć się z tą zbrodnią, którą dokonuje za nas Jack - przeżyć ją, odrzucić i nie popełnić. W tym sensie "Lśnienie" jest najwyższą formą sztuki. Arystoteles byłby dumny.

PS. Pozostaje kilka zagadek, które pozostają dla mnie niewyinterpretowalne - może ktoś zagłębił się w ten labirynt bardziej i chętnie się podzieli swoimi odkryciami?
1. Jaka jest funkcja Dicka? Falliczne analogie aż same się nasuwają... Black cock, pardon, cook...
2. Dlaczego Tony mieszka w ustach Danny'ego?