Film naprawdę straszny, bo niesamowicie buduje napięcie. Myślę, że te nawiązania do techniki nie są raczej sednem filmu. Pokazana jest obojętność ludzi, widzą, że coś jest nie tak, ale machają do faceta w budce. To tak jak Europa patrzyła na ludobójstwo II-giej wojny.

Hmmm niewielka jak narazie dyskusja na temat filmu widze:-)

Po obejrzeniu tego filmu pojawia się pytanie "czy wszytsko w tym filmie ma jakieś znaczenie?" Np to że wszyscy zamknięci w budkach byli ubrani w garnitury i wyglądali mniej wiecej tak jak główny bohater?

Film niesamowity. Naprawdę mnie przeraził, o wiele bardziej niż horrory z litrami sztucznej krwi i potworami czającymi się w piwnicy.
Moim zdaniem sednem filmu była raczej ta obojętność ludzi i samotność ofiary, która wie, że wszyscy na nią patrzą, ale nikt nie jest w stanie jej pomóc.

Heh, no ciężki orzech do zgryzienia, jeśli chodzi o to jak to wszystko rozszyfrować. Dwie wasze podpowiedzi które tu padają trochę mi dały do myślenia- wszyscy pozamykani w budkach mają garnitury, może faktycznie ma to jakiś związek z biurokracją, pracoholizmem... No, a to jak Europa patrzy na zbrodnie to również ciekawa hipoteza. Technologia? Hmm... Fakt że budka skusiła wręcz bohatera żeby do niej wszedł, a i korporacja zajmująca się ich rozstawianiem faktycznie może być metaforom społeczeństwa gdzie rozwój technologiczny idzie na przód, jest zagrożeniem dla wolności i zdrowia, ale przyjmujemy go jako naturalną kolej rzeczy.
Sam natomiast oglądając "Kabinę" wysnułem inną hipotezę. Może i moje gdybanie zaszło za daleko, bo wszystkiego nie tłumaczę, ale może zamknięcie w kabinie jest alegorią niepełnosprawności. Zamknięcie w budce symbolizuje wypadek, który spotyka głównego bohatera i pozbawia go "normalności". Tłum to gapie, których pewnie zawsze przyciągają niepełnosprawni, a ci zawsze czują na sobie wzrok innych. Lustro i odbicie w nim, mówi o wyobrażaniu sobie, jak wyglądają w oczach innych. Tłum czasem chce im pomóc, czasem po prostu poświęca chwilę uwagi, myśląc "poświęciłem mu czas, mam dobry uczynek, mogę iść dalej". Jednak nawet najsilniejszy nie jest w stanie pomóc uwięzionemu, ale pojawia się pomoc telefoniczna, która zabiera bohatera między "takich jak on", by mógł wśród nich umrzeć- czyli do domu opieki. Między czasie jeszcze obserwujemy karła, który ze szczerym współczuciem patrzy na bohatera, a także małego chłopca który przypomina mu w tym wszystkim jeden pozytyw- to wszystko spotkało jego, a nie jego dziecko. Bohater zdaje sobie sprawę że ma swoje lata i dobrze że to on jest "chory" a nie jego syn, który równie dobrze sam mógł być osobom z problemami zdrowotnymi, a przecież przed nim całe dzieciństwo. Myślę że spokojnie więc można by zastąpić budkę, wózkiem inwalidzkim, choć to dość makabryczna interpretacja w tym wypadku, bo nadzieja zawsze przecież jest. Nadal jednak nie jest wiadomo po co zastawiane są pułapki, więc moja hipoteza jest dziurawa.
Jedno jest pewne- ten film nikogo nie pozostawi obojętnym. No i warto zauważyć że Polacy się wyraźnie na nim wzorowali, kręcąc to:
http://www.youtube.com/watch?v=lHLWsWPBIoY

No i widzę wyraźne podobieństwo do "Cube" z 1969 roku.

To również trafna uwaga. Scena, kiedy auto z budką zatrzymuje się obok żonglujących klownów, jest właśnie potwierdzeniem. Na murku siedzi karzeł, który wpatruje się znacząco na faceta uwięzionego w budce. Niby nic, ale może widzieć siebie w nim, bądź, co okrutniejsze, cieszyć się z tego, że mimo swej ułomności, jest wolny. Film krótki, ale poruszający do szpiku kości.