Amen

Przypomina filmy:
Slumsy Beverly Hills" z Marisą Tomei i Alanem Arkinem,
"Happiness" z Phillipem Seymourem Hoffmannem i Larą Flynn Boyle,
"Złe i gorsze" z Laurą Dern,
"Wybory" z Reese Whiterspoon i Matthew Broderickiem,
"Kobieta na skraju dojrzałości" z Charlize Theron i Patrickiem Wilsonem,
"Rachel wychodzi za mąż" z Anne Hathaway,
"Margot jedzie na ślub" z Nicole Kidman i Jennifer Jason Leigh,
"Małe dzieci" z Kate Winslet, Jennifer Connelly i Patrickiem Wilsonem,
Także:
"Ognie Św. Elma" Joela Schumachera z Emilio Estevezem, Demi Moore, Ally Sheedy i Robem Lowe,
"Diner" z Mickey Rourkiem, Kevinem Baconem, Ellen Barkin, Stevem Gutenbergiem, Danielem Sternem,
"Ryzykowny interes" z Tomem Cruisem i Rebeką DeMornay,
"Stań przy mnie" z Riverem Phoenixem,
"Stracone lata" z Riverem Phoenixem,
"Co dalej?" Petera Yatesa z Dennisem Quiadem
"Ta jedyna" Edwarda Burnsa,
"Trzy serca" Jerzego Bogajewicza z Sherilynn Fenn

HAPPINESS? XDDDDDDDDD
GDZIE?

W emocjonalnej niedojrzałości bohaterów i smutku. Nostalgicznym, nie histerycznym.

Naciagane

Jak kondom.

Dla ciebie Pan Alfred Kondom.

https://www.youtube.com/watch?v=lBYtjY07WXg

Widziałem ponad 2 tys. filmów, ale z tych tylko Margot i Małe dzieci (dość dawno i późno przez co słabo pamiętam choć oba mi się podobały). Film trochę nostalgiczny, nie wiem czy w tym podobieństwo czy w czymś innym, chętnie przeczytam jakieś uzasadnienie jeśli to nie problem.

Bohaterowie są równie życiowo niezaradni.

No nie wiem czy każdy. Porzucenie swojej przyjaciółki żeby prowadzać się z pustą lalą, bo jest bardziej lubiana, to nie jest coś normalnego.

Dosyć typowy motyw amerykańskich filmów młodzieżowych, gdzie bohaterkami są dziewczyny, potem zawsze chyba jest powrót do starej dobrej przyjaciółki, np. w filmie "Cudowny chłopak", zresztą ta pusta lala wcale taka pusta nie była jak dla mnie, w sumie ona jako pierwsza przekonywała Lady Bird do Sacramento, ona nie lubiła kłamstwa i w sumie wybaczyła jej kłamstwo i nie wyśmiewała też biednego domu... Z początku wydawała się gorsza i gorsze są tego typu w rzeczywistości.

Zawsze chciałam być taką dziewczyną, ale nigdy nie byłam. Niestety tylko takie dziewczyny wiedzą, czego chcą i to dostają. Zawsze słuchałam mamy, nie pyskowałam, uczyłam się świetnie, więc nie musiałam wyrzucać dziennika z ocenami do kosza, nie wymyślałam sobie dziwnych imion i nie chciałam błyszczeć na scenie w musicalu. Nie, nie byłam Lady Bird i nie jestem i nie znajduję tu siebie. I potrafię być sama, nie muszę się otaczać ludźmi, tylko po to, by paplać z nimi bez sensu. No szkoda. Życie byłoby łatwiejsze, gdybym była jak wszyscy ;)

Ale na pewno byłaś marzycielką :)). To co pisałem - jedne z kilku przykładów. Matko ludzie, nie chodziło mi stricte o nadawanie imion lub wyrzucanie dziennika. W tym wypadku to są jedynie cudaczne dodatki.

"my młodzi mamy coś z tej Lady Bird - wewnętrzny bunt"
Toteż piszę, że jest mi to obce, i nie "każdy z nas jest Lady Bird". Mnie tam bliżej do Julie, która przecież też miała marzenia. A czemu nie Jenna? Założę się, że też była marzycielką.
Wszyscy bądźmy Jenną. Albo dziwną dziewczyną Miguela :P
Mnie po prostu główna postać nie przekonała, bo jest szablonem, nie ma w niej nic ciekawego.

Rozumiem. Zazwyczaj u każdego obserwuję zalążki buntu, chęć zmiany czegoś, niedostosowania. Dlatego to jedynie spostrzeżenie jeszcze nic nie wiedzącego osiemnastolatka. Człowiek uczy się całe życie. Fajnie, że ktoś to inaczej odbiera.

:)

No właśnie, niby młodzież kojarzy się z buntem, a ja się pytam dlaczego jeszcze nigdy nie spotkałem zbuntowanego rówieśnika. Wszyscy w moim otoczeniu są tak poprawni i nudni, bez jakiejkolwiek chęci zmiany, że faktycznie łatwo było mi utożsamić się z Lady Bird. Ciekawy jestem kiedy i mnie dopadnie etap 'Christine'

Bunt wyrażamy różnie. Jedni nie będą zawracać sobie głowy szkołą. Drudzy popyskują z rodzicami/nauczycielami. Trzeci zmienią styl ubioru. Kolejni zamkną się w sobie, a jeszcze inni znajdą po prostu mniej popularne zainteresowanie. W każdym z tych przypadków ktoś chce pokazać coś światu. Spójrz wokół siebie.

No właśnie każdy, wszyscy i ile można po raz 2435 mielić to samo. Ten film niczym się nie wyróżnia. Początek niby ciekawy, ale im dalej tym bardziej to rozlazłe mdłe i nijakie. Jakbym żarł stare landrynki znalezione w komodzie u babci.

tylko nie stań się zbyt szybko starym jak wielu 30-latków

mi też mimo negatywnych opinii się podobał. Bardzo bliski jest mi temat, mam siostrę w takim wieku.