Tak patrzę i czytam i sobie myślę, że chociaż z tegorocznych nominowanych LadyBird, nie jest tym filmem, który złapał mnie najbardziej, to jest w nim coś fajnego, do czego jeszcze kiedyś wrócę. O i tym czymś świadczy, jak o różnych rzeczach dla różnych ludzi jest ten film. Jak fajnie go filtrujecie przez swoje życie. Dla niektórych jest o dorastaniu, o wyborach, o emocjach jakie temu towarzyszą. Innych wkurza, jak LadyBird mogła rzucić swoją przyjaciółkę dla pustej lali ( dla mnie było to totalnie ukorzenione w charakterze bohaterki, która miała kompleksy spowodowane bycia biedniejszą od wszystkich dookoła, chyba nikt kto tego nie zna, nie umie sobie wyobrazić fantazjowania o bycia kimś lepszym i czasami wierzenia w te fantazje). Dla części widzów, to było nadmuchane high school movie - i to też szanuję. Dla mnie z kolei to był film o tej złożonej, wielowarstwowej relacji matka-córka. Gdzie jest tyle sprzeczności, tyle oczekiwań, tyle złości, czasami patoli, w której nie da się określić kto jest zły, kto dobry. Urzekło mnie wyczucie i zrozumienie jak wiele uczuć może w sobie ta relacja zawierać. Jak w jednej chwili można być na kogoś wściekłym, ale chcieć dalej kochać, może przytulić. Także szanuję, może za jakiś czas obejrzę film i sprawdzę o czym będzie wtedy dla mnie ten film.