Nie uważam żeby brakowało mi wrażliwości, taki kształt wody mnie wzruszył, a po manchester by the sea miałem długo "moralnego kaca". Jednak film Lady Bird kompletnie mnie nie ruszył. Przede wszystkim bardzo zabolała mnie schematyczność tego filmu. Tyczy się ona między innymi postaci. O ile główna bohaterka jeszcze ujdzie w tłoku (chociaż też nie uważam jej za wybitnie interesującą) to każda inna postać jest po prostu maksymalnie schematyczna. Bogata chamska laska, gruba, nieśmiała przyjaciółka, dobry, unikający konfliktów ojciec, wrażliwy chłopak gej, tajemniczy chłopak pozer. To postacie, które zna każdy kto obejrzał chociaż kilka filmów w życiu z wątkiem młodzieżowych problemów.

Niestety schematyczna jest również fabuła. Problemy głównej bohaterki są bardzo typowe dla tego typu kina: konflikt z matką, facet, który oszukał, porzucenie grubej koleżanki na rzecz popularniejszej. Jakby twórcy scenariusza odhaczali kolejne książkowe problemu nastolatków. To jeden z głównych powodów dlaczego nie mogłem tego filmu traktować w 100% na poważnie i nie mogłem się w niego wczuć. Jak już nawet mamy poruszony jakiś wątek w ciekawy sposób (np. konflikt z matką) to szybko niestety szybko okazuje się, że jest zrealizowany po łebkach, bez większego polotu.

Być może jestem za stary i film lepiej trafi do osób w wieku głównej bohaterki, ale ja naprawdę ledwo dotrwałem do końca, mimo, że film jest krótki. Nie było właściwie żadnego wątku, który by mnie wciągnął. Oczywiście film ma plusy jak np. grę aktorską, ale według mnie nie są w stanie one naprawić błędów. Podczas seansu się mocno wynudziłem, a sam film na pewno szybko wyleci mi z pamięci. Nie jest to kompletny chłam, ale na pewno nie mogę polecić.