Lady Bird jest dość prostą, w znacznym stopniu powielającą schematy kina o dorastaniu historią. Ale nie uważam tego za wadę, akurat tutaj, chyba opłaciło się nie silić się na oryginalność, a postawić na lekkość i prostotę. Chodź akcja dzieje się w odmiennych realiach, naturalność problemów spotykających nastoletnią bohaterkę wypada bardzo ładnie. Tutaj postawiono na bardziej przyziemne problemy(np.relacja z zapracowaną matką, problemy finansowe rodziny) niż silenie na jakiś mocny dramatyzm, typu ciąża, wypadek, śmierć.

Ostatecznie, dzięki temu otrzymujemy, chyba bardziej przyziemny obraz nastoletniego buntu. Te dramaty z udziałem nastolatków, niechciane ciążę, ucieczki etc, oczywiście mają miejsce, ale stanowią jednak mniejszość. W większości rodzin wygląda to bardziej jak szereg mniejszych problemów, tarć z członkami rodziny, niezrozumienia. I właśnie tak ukazano to w Lady Bird. Tutaj za przykład można podać jak tytułowa bohaterka podchodzi do przybranego brata i jego dziewczyny. Jest to najczęściej zwykłe ignorowanie, i nie raz widywało się takie relacje w prawdziwym życiu.

Podoba mi się jak ukazano pewną miałkość w dążeniu nastolatków do wyróżniania się spośród rówieśników. Główna bohaterka w gruncie rzeczy jest najzwyklejszą dziewczyną, która czasem coś zmaluje, jak wiele jej rówieśniczek. Nie ma nawet jakichś wielkich zainteresowań, pasji, ani talentów. Usilnie jednak chciałaby być kimś oryginalnym, wyróżniającym się, kimś ponad...co w dziecinny sposób podkreśla tytułowaniem siebie Lady Bird. Podobnie bardzo trafne są sceny, kiedy jej brat i jego dziewczyna pracują w sklepie. Jest to takie zderzenie szkolnych 'outsiderów' z zwykłą prozą życia, które tak naprawdę często następuje na przestrzeni paru tygodni, czy miesięcy.

Naprawdę przyjemnie się oglądało ten film. Nie uważam go za jakieś wielkie kino, ale sprawnie zrealizowany, przyziemny, ciepły film o wkraczaniu w dorosłość. To już kwestia indywidualnego odbioru, wrażliwości...bo historia do skomplikowanych nie należy, nie jednego znudzi. Osobiście z coraz większym przebiegiem obejrzanych filmów, coraz częściej trafiają się filmy, które po prostu dobrze się ''chłonie'' i przyjemnie ogląda. Silenie się na oryginalność, silne emocje, dramatyzm, plątanie historii czasem schodzi na drugi plan. Chodź oczywiście dużo zależy od gatunku i nastawienia przed seansem.