Film jest zachwycający nie tylko od strony wizualnej - co niewątpliwe, ale mnie chodzi o coś innego - właśnie o to, że o "coś" chodzi - ważnego, pięknego, że takie "pojęcia" jak godność, miłość itd. w filmach indyjskich wciąż wiele znaczą. Wydaje mi się, że głównym nurtem kina europejskiego mozna się poczuć po prostu zmęczonym - albo okazuje się, że życie jest fuj, ludzie podli, i w nic już nie warto wierzyć (to ambitniejsze) albo raczy nas się historiami z cyklu "o dziwkach i gangsterach" albo romasach sekretarek w wielkich korporacjach. Uogólniam oczywiście, ale sądzę, że stąd bierze się boom na kino np. indyjskie - dla jego (naiwnej?) wiary, że warto.. Dla mnie to prawdziwy oddech, powiew świeżości - "Lagaan", "Wojownik", "Asoka Wielki" no i akurat francuski film o Tybecie - przepiękna "Himalaya"... Marzy mi się, by więcej takich filmów trafiało do polskiej dystrybucji. Pozdrawiam fanów kina indyjskiego.
joa