To film, który powinny obejrzeć całe rzesze rodziców i nauczycieli. Powinni obejrzeć, żeby wiedzieć czego na pewno nie robić, czego dziecku nie mówić. Istnieje przestarzała (chociaż nagminnie stosowana) metoda motywowania poprzez poddawanie w wątpliwość (delikatnie powiedziane) umiejętności, możliwości, talentu dziecka. Wszystko po to, aby ponoć jeszcze bardziej zmobilizować je do wysiłku. Zasadza się ona na założeniu, że nie należy chwalić, bo "osiądzie na laurach", tylko ciągle wytykać niedoskonałości. Obniżanie ocen, wyrażanie przede wszystkim krytycznych uwag, porównywanie z innymi, wyśmiewanie marzeń, negowanie aspiracji (ty, na takie studia? na pewno się nie dostaniesz, nie poradzisz sobie, nie zdasz matury). Taka "pedagogika upokorzeń" czyni spustoszenia w psychice człowieka. I jasne są osoby, które sobie z tym radzą i najczęściej o nich słyszymy. Ale jest cała rzesza tych, którzy sobie nie poradzili i wiodą życie niespełnione, w poczuciu niskiej swojej wartości, przenosząc poznane w dzieciństwie chore metody wychowawcze na swoje dzieci. Zaklęty krąg produkcji sfrustrowanych, nie lubiących siebie ludzi.