"Prawdziwa męska przyjaźń" – mówią o Witalim i Łukaszu. Po skończeniu seminarium prawosławnego trzydziestolatkowie nadal mieszkają razem, a życie wypełniają im muzyka, książki i dysputy filozoficzne. Ale żeby w prawosławiu przyjąć święcenia kapłańskie, najpierw trzeba się ożenić. Mieszkająca na Białorusi rodzina nie może się doczekać, aż Witali znajdzie żonę i zostanie księdzem. Również jego przyjaciel, choć od lat ma dziewczynę, nie garnie się do ożenku. Czy to, co łączy bohaterów, okaże się silniejsze od powinności religijnych?

Witali od dziecka marzy, żeby zostać duchownym. Aby jego marzenie się spełniło, zgodnie z regułami kościoła prawosławnego, przed święceniami musi się ożenić albo wybrać życie zakonne. Choć ukończył już seminarium, nie czuje się jeszcze gotowy dokonać tego wyboru. Czekając na właściwy moment wynajmuje z przyjacielem mieszkanie. W dwóch niedużych pokojach, wśród książek i ikon budują własny świat, w którym żyją poza czasem i zasadami codzienności. Mijają lata, a Witali wciąż czeka na dzień, kiedy będzie gotowy zostać batiuszką.