Miałam podobne odczucia, ale od momentu gdy bohater udaje się, by dać kobiecie puszkę z pieniędzmi. Ten ostatni fragment nic już więcej nie wniósł, dla mnie osobiście. Całe wrażenie z jakim zostałam, dostarczył mi film do tej końcówki.

Zgadzam się z tobą, ale specjalnie na żadną puentę się nie nastawiałem, bo był to po prostu romans opowiedziany w bardzo cięzki i ciekawy sposób.

Mnie się wydaje, że główny bohater po latach uporał się z krzywdą jaką wyrządziła mu Hanna zostawiając go, podczas gdy on pałał do niej swoją pierwszą miłością. To wydarzenie i romans zostawiło w jego życiu ślad i sprawiło, że utrzymywał innych ludzi/kobiety na dystans (córkę, koleżankę ze studiów, żonę - rozwód). Zakończenie biorę jako próbę nawiązania bliższych relacji z własnym dzieckiem, odnalezieniu w nim przyjaciela (których w filmie nie widzimy), poprzez opowiedzenie najdyskretniejszej i najbardziej dotykającej jego uczucia historii.
Pozdrawiam :)

Zgadzam się. Film ogólnie bardzo mi się podobał, w kilku momentach naprawdę ruszył. I moim zdaniem Kate Winslet była genialna. Byłby to dla mnie film na 10, ale ta końcówka za bardzo 'rozpłaszczyła' we mnie emocje.

Ta końcówka odgrywa bardzo ważną rolę w ewolucji węwnętrznej głównego bohatera, ponieważ sam mówi w rozmowie z dziewczyną uratowaną z pożaru, że do tej pory nigdy nikomu nie zwierzał się na temat Hanny. To był największy sekret, jaki targał ze sobą przez życie. Moment więc, kiedy po raz pierwszy decyduje się opowiedzieć całą historię od początku do końca, przekazać ją swojej córce - jest przełomowy, ukazuje wielką przemianę, jaka zaszła w konstrukcji psychologicznej głównego bohatera. Poza tym widzimy podczas kolacji w restauracji, że między córką a ojcem jest napięta, dziewczyna mówi, że ojciec całe życie był skryty, jakby chował jakąś tajemnicę. Opowiedzenie córce prawdy o swoim życiu i po raz pierwszy szczere odkrycie przed nią swojej historii, oznacza również nową jakość ich relacji.