Tylko najlepiej jeszcze ostrzec ludzi przed ponad dwoma godzinami nieustannej beznadziei. To taki film jak Plan Zbawiciela czy Pusher. Dodatkowo przesycony niepotrzebnymi dłużyznami, które po pewnym czasie mocno nużą. Drugą godzinę ciężko jest wysiedzieć. Nie jestem pewien czy warto piać z zachwytu nad takim filmem tylko dlatego, że fabuła przeplatana jest obrazami przyrody.

Z chwilą kiedy nareszcie pojawił się pierwszy napis końcowy, wybiegłem z kina, bo na zewnątrz, mimo listopadowej pluchy, było cieplej niż w ogrzewanym kinie, wyziębionym jednak mocno przez Zwiagińcewa. "Prawdę" niekoniecznie trzeba poznawać z odmrożonymi palcami.

Opinia to opinia, nie każdemu film przypadnie do gustu owszem. Tylko czy porównanie Lewiatana do Placu Zbawiciela było napewno trafne ? ...Jowita Brudnik, Ewa Wencel to aktorki telenowel przecież i tam najbardziej pasują. Ścisłe centrum Warszawy kontra miasteczko na jednym z krańców Rosji nad brzegiem morza, blisko koła podbiegunowego.

Wydaje mi się, że czas trwania filmu 2.20h był konieczny aby wciągnąć widza w ten świat beznadzieji o której mówisz, żeby każdy mógł się z nią utożsamić chociaż na chwilę.

Nie rozumiem trochę argumentu o aktorkach telenowel. Był Plac Zbawiciela przytłaczający? W mojej opinii tak. Był Lewiatan przytłaczający - niewątpliwie tak. Jak porównuję filmy, nie zawsze mam na myśli porównanie fabularne, bo fabuła to przecież tylko nośnik dla właściwej treści, prawda?

W świat beznadziei można widza wciągnąć także w półtorej godziny. Nadal uważam, że niektóre sceny mogłyby zostać skrócone o połowę. Zwiagińcew jednak prawie maniakalnie przeciąga każde ujęcie. Dodatkowo wyposażony jest ten film w jedną z bolączek także naszego kina: płaczącą kobietę przed lustrem. Może to taka domena słowian i nic na to nie możemy poradzić, mnie to jednak strasznie mierzi.

na szczęście Zwiagincew nie robi filmów dla każdego, zwłaszcza nie dla tych, którzy profanują jego filmy banalnymi porównaniami

Tak, najlepiej zbanalizować moją wypowiedź, żeby odebrać jej zasadność.

Szkoda. Fajnie się Was czytało. Pozdrawiam.

Boutiqe ma rację, inwencji i talentu starczyło reżyserowi na pierwszą godzinę filmu. Druga część jest schematyczna i do bólu przewidywalna.