Czterdziestopięcioletni prawnik (Yannis Drakopoulos) mieszka ze swoim nastoletnim synem. Jego żona wiele lat temu miała groźny wypadek, teraz jest w śpiączce i przebywa w klinice. Smutek zdaje się być centralnym elementem życia mężczyzny i swego rodzaju uzależnieniem. Kiedy więc pewnego dnia kobieta niespodziewanie wraca do zdrowia, jej mąż nie wie, co ze sobą począć. Zdesperowany pragnie zniszczyć wszystkie szczęśliwe momenty i powoli zaczyna tracić kontrolę nad sytuacją.

45-letni prawnik żyje ze swoim nastoletnim synem w zadbanym domu. Jest zdrowy, ma przyjemną aparycję i ogólnie dobrze mu się powodzi. Jego włosy są perfekcyjnie ostrzyżone i ufryzowane. Jednakże jego żona od wielu lat przebywa w prywatnej klinice. Jest w śpiączce po ciężkim wypadku. Smutek spowodowany tym wydarzeniem staje się dla prawnika centralnym punktem jego życia, dającym mu poczucie spełnienia, które staje się jego nawykiem. Jego smutek jest także powodem wszechobecnego współczucia ze strony otoczenia: jego sąsiadka piecze mu ciasto, pracownicy pralni dają mu zniżkę, a on dzieli emocjonalne chwile ze swoją współpracownicą. Jego życie nigdy nie było lepsze niż teraz kiedy jest smutnym, żałosnym człowiekiem. Pewnego dnia jego żona budzi się ze śpiączki. Jej powrót do domu radykalnie zmienia jego codzienne życie oparte na cierpieniu i współczuciu. Smutek jest teraz zastępowany radością, a jego serce przepełnione chęcią powrotu do poprzedniego stanu. Zaczyna wymyślać sposoby by przyciągnąć litość, którą tak się rozkoszował. Dopilnowuje by zniszczyć wszystkie szczęśliwe momenty życia. Czyni to jednak z taką frywolnością i naiwnością, że totalnie traci kontrolę nad samym sobą.

Bohaterowie Babisa Makridisa - kiedyś mieszkający w samochodzie bezimienny kierowca ("L"), teraz również pozbawiony nazwiska prawnik - to mężczyźni w średnim wieku. Trudno o lepszy moment na załamanie nerwowe. Posępny Yannis Drakopoulos, który przed realizacją "Litości" dostał od reżysera filmy Akiego Kaurismäkiego i Bustera Keatona, nie rozstaje się z miną żałobnika, wcielając się w postać ojca rokującego pianisty i męża kobiety w śpiączce. Pewnego dnia żona jednak się budzi i wszystko staje na głowie. Lukrowane babeczki od troskliwej sąsiadki przestają przychodzić, nikt już nie posyła pełnych litości spojrzeń, a prawdziwą tragedią okazuje się brak powodów do zmartwień. Makridis i scenarzysta Efthymis Filippou portretują człowieka, na którego współczucie innych działa jak narkotyk. Co gorsza, jego potrzeba wiecznego malkontenctwa nie współgra z otoczeniem. Z okna apartamentu roztacza się przecież widok na srebrną plażę, lazurowe niebo i samotną palmę pośrodku.