Lobster jest filmem specyficznym, którego celem nie jest przedstawianie jakiejś wizji świat, a jedynie maksymalne skupienie na wątkach dotyczących tworzenia związków, współżycia, związanej z tym presji otoczenia. Rozumiem to jednak jakikolwiek brak osadzenia w rzeczywistości, mocno kłuje w oczy. Miejsca w których dzieje się akcja są jakby, całkowicie oderwane od zbliżonych do współczesnych realiów, widocznych gdzieś w tle.

Na tym polu film zawodzi, niczego nie tłumaczy. Jeśli chodzi o tematykę tworzenia związków, również nie jest dobrze. Absurdalna wizja relacji społecznych szybko przestaje intrygować, a i trudno o głębsze refleksje kiedy na ekranie widzimy ekstremalnie skrajności.

O ile życie w hotelu do pewnego momentu, nawet ciekawi, to druga część dziejąca się w lesie jest bardzo kiepska. Większość buntowników robi za bezcelowe tło, na pierwszy plan wysuwa się jedynie nowa miłość Davida oraz liderka grupy. Ukochana jak to ukochana, niczym nie zaskakuje, natomiast liderka niby dość mocno wyeksponowana, jednak tak naprawdę nic o niej nie wiemy. Wszystko w mozolny sposób prowadzi do oczywistej kary za miłość, i to chyba jedyna rola często pokazywanej przywódczyni grupy.

Muzyka jest dobra, niektóre kadry ładne..Jednak minimalistyczna gra aktorska i sztywne dialogi dodatkowo zniechęcają do seansu. Takie były, zapewne założenia reżysera, jednak ja tego nie kupuje, podobnie jak i całej koncepcji tego filmu.

Taka sobie wariacja na temat współżycia w związkach, która szybko się przyjada i do niczego nie prowadzi.