Moim zdaniem pomysł na ukazanie ludzkich relacji w ten sposób był bardzo dobry. Wszystko jest przedstawione w krzywym zwierciadle, odarte ze znanych nam konwenansów i zwyczajów. Za to mamy prosty schemat społeczny, proste zasady, wszystko jest pod kontrolą, nawet potrzeby fizyczne, a uczucia nie mogą wychodzić poza ustalone normy. W skrócie mamy nasz świat tylko pokazany w znacznie prostszy sposób. Dla mnie ten film jest niezłą satyrą na próbę kontrolowania potrzeb jednostki, na to jak ma żyć, jak się zachowywać w danym środowisku. Satyrą na media, które wkraczają w nasze życie i decydują o tym jak mamy się ubierać, czego słuchać, satyrą na rząd, który próbuje nam narzucać ile mamy posiadać dzieci, utrudnia nam samotne życie np poprzez większe podatki, satyrą także na religię która kontroluje nasze wybory w życiu osobistym i mówi co się stanie jeśli nie zrobimy tak jak powinniśmy (trafimy do piekła, tu staniemy się zwierzęciem). Film miał zapewne z założenia pokazać, że wszystkie nasze wybory mają jakiś podtekst- czy kulturowy, religijny, czy też inny związany z realacjami społecznymi. W żadnym wyborze nie możemy być całkiem sobą, ufać temu co czujemy, bo ciągle określają nas jakieś zasady. jesteśmy jak David, który nie potrafił być z osobą, którą kochał, bo wg zasad stworzych w filmie Lanthimosa musiał mieć z nią wspólną cechę. Jego mózg zapełniony normami, które go kontrolowały, nie potrafił zrozumieć, że do bycia z drugą osobą wystarczy uczucie. Postanowił się oślepić, bo wydawało mu się, że dopiero wtedy będzie kochał drugą osobę. Za pokazanie tego wszystkiego Lanthimosowi należą się brawa. Bardzo prosto, ale też wnikliwie pokazał zasady kierujące naszymi życiowymi wyborami i brak wolności jednostki w teoretycznie wolnym świecie. Drugą jednak sprawą jest to, jak to pokazał. Moim zdaniem film nieco stracił na jakości wraz z rozwojem akcji. Im dalej tym bardziej nużył. Reżyser nie potrafił utrzymać swojego pomysłu w ryzach, ale pozwolił mu się przesadnie rozrosnąć. Otrzymaliśmy film, który mógłby mieć 40 minut a i tak potrafiłby oddać to wszystko co chciał nam powiedzieć reżyser. Sceny są długie, historia nieco przeciągana na siłę. Moim zdaniem historia sprawdziłaby się jako krósza produkcja. Materiał też inaczej oglądałoby się w teatrze mając interakcję z aktorami. Chętnie też przeczytałbym krótką nowelę o takiej treści.