Film rozpoczyna się kolejną nietypową czołówką, trwającą 2:20 sekund. Kamera pokazuje okno z firanką, przechyla się prostopadle w dół, by pokazać studnię podwórka i szklany daszek, panoramuje w prawo ku innemu oknu, przez moment widać w nim dziewczynę, która zamienia się w młodego mężczyznę. informują, że nazywa się Trelkovsky i przyszedł wynająć mieszkanie. Właściwa akcja filmu rozpoczyna się od momentu wejścia Trelkovsky'ego w bramę kamienicy i jego spotkania z konsjerżką. Czymże jest więc ten dziwny początek filmu i jak się ma do jego całości, co oznacza widok murów, okien, głębi podwórka, tajemniczych twarzy? Sens początkowego ujęcia "Lokatora" staje się czytelny dopiero po obejrzeniu całego filmu. Okazuje się, że jest ono jakby streszczeniem i zapowiedzią historii, którą widzowie za chwilę zobaczą. Pokazuje miejsce akcji, przedstawia bohaterów, wprowadza w atmosferę, daje nawet symboliczne resume intrygi. Jednak najczęściej po obejrzeniu filmu nie pamięta się o tym jego pierwszym ujęciu, które jest tłem dla napisów czołówki. Dopiero, więc kolejne spotkanie z "Lokatorem", gdy zna się już treść filmu i nie czyta się listy nazwisk, ujawnia szczególną obecność tego ujęcia, zwraca uwagę na jego sens, znaczenie, zachwyca wizualnym wyrafinowaniem, wreszcie skłania widza do zadania sobie pytania: kto mi je pokazuje?, kto na początku filmu zna wszystkie jego dalsze wydarzenia i będzie mi o nich opowiadał?, do kogo należy spojrzenie na mury i okna, z którym utożsamiam własne widzenie?, kto igra ze mną zastawiając mi obraz literami napisów, by przy drugim spotkaniu tym mocniej podkreślić swoje istnienie i swoją władzę nad toczącym się opowiadaniem i nade mną? Tylko autor wewnętrzny może tak złośliwie rozpocząć grę z widzem, że podsuwa mu przed oczy do wyboru albo obrazy, albo napisy.