Widziałam na własne oczy te rzesze chorych, niepełnosprawnych, płaczących, modlących się, błagających, chodzących na klęczkach, czołgających się po ziemi. Było to poruszające, ściskało za serce.

Jednak Lourdes, widziane z drugiej strony, budzi ogromny niesmak.
Po pierwsze takie skupisko ludzi (nazwijmy to) z problemami nie jest rzeczą naturalną. Działa bardzo depresyjnie.
Po wtóre razi fanatyczne wręcz podejście do religii. Całowanie skał, obejmowanie ich, a także wiele innych, niecodziennych zachowań, bardzo szokuje.
Po trzecie i najważniejsze. Obrzydliwy w Lourdes jest biznes religijny, który rządzi całym miasteczkiem. Kramy, sklepiki, a w nich religijna tandeta. Do tego cała sieć hoteli, pensjonatów, sanatoria, uzdrowiska itd. Wiem, że przy takim natłoku pielgrzymów jest to konieczność, jednak rozmach z jakim jest to wszystko zrobione, daleki jest od skromnego pątniczego wystroju.

Bardzo jestem ciekawa tego filmu.
Mam nadzieję, że dobrze odda, panującą w Lourdes, atmosferę.