Eksperymentalny dokument badający niezauważany na co dzień obszar kultury wizualnej - obrazy rejestrowane kamerami przemysłowymi. Skompilowany z fragmentów nagrań z kamer znajdujących się w miejscach użytku publicznego, zdjęć z radarów, skanów mózgu czy USG, ciąży, pokazuje czarno-biały, neofuturystyczny świat przypominający filmy science fiction. Niestety, jest to zarazem science fact. Nieustanna rejestracja wideo narzuca nam modele konformistycznych zachowań, zdrowych ciał, wyznacza granice anomalii, podejrzeń i ukrytego ryzyka. Nasze zachowania w przestrzeni publicznej są pod stałą kontrolą, a każde, nawet najbardziej banalne zachowanie odbiegające od normy (jak na przykład zbyt długie stanie w jednym miejscu i jedzenie kanapki) jest rejestrowane jako podejrzane. Podobnie każdy zeskanowany element ciała niemieszczący się w normie staje się medycznym zagrożeniem. Funkcjonujemy w Panoptykonie - mówi Palm w swoim wizjonerskim traktacie o kontroli, jaką System rozciąga nad nami poprzez wszechstronną rejestrację. Równocześnie stawia pytania o implikacje tej nieustannej inwigilacji i o wizję przyszłości, jaka czeka nas w świecie zautomatyzowanej sfery wizualnej.