Pascale Ferran stworzyła kameralny, intymny świat zamknięty w hotelu paryskim i lotnisku, poetyckość, metafizyka przeplata się z realizmem.
Nastrojowa, liryczna muzyka, momentami niesłyszalna wprowadza nas w świat dwojga ludzi, którzy przybyli do Paryża, ona Audrey, pokojówka hotelowa, on Gary biznesmen amerykański chce zmienić swoje życie o 180 stopni.
Hotel, w którym się spotkają, to miejsce jej pracy, a jego przystań. On wyłącza telefon, laptopa i rozmyśla nad planem "zostawienia wszystkiego za sobą" ; pracy, znajomych, żony...
Ona sprząta kolejny pokój i rozmyśla, chciała zmiany, zmiana nie chciała jej...
Subtelna nić tka historię, o zmianach, konsekwencjach, planach, pragnieniach, oddalenie się, uciekanie, niezrozumienie, odrzucenie, zrobienie czegoś dla siebie, postrzeganie siebie, anonimowość globalnej wioski by zaraz stać się niewolnikiem wielkiej korporacji, pracoholizm, porzucenie własnych marzeń i ideałów....
Miniaturowa samotności pokojówki i biznesmena doprowadza do przejścia na drugą stronę lustra...pojawia się wróbelek, od tej chwili rozpoczyna alegoryczną podróż po pokojach hotelowych, lotnisku, Paryżu.
Nocna eskapada obfituje w miłe , zabawne i dość niebezpieczne zdarzenia np. portretowanie ptaszka w locie, a potem pokazanie swej pracy plastycznej, kot , myśliwy próbuje wróbelka dopaść.
Gdyby nie potargane pokojówki czy poluzowany stój Garego pokazuje upływ czasu i zbliżanie się do siebie, punkt kulminacyjny zmian machinę ruszył i nikt już nie myśli nad konsekwencjami czyny, choć kopciuszek buciki zgubił...
Dobre aktorstwo Josh Charles i Anaïs Demoustier.