UWAGA SPOILERY MOŻLIWE
Przenikanie rzeczywistości zastanej i rzeczywistości ze scenariusza w lustrze jakim jest moment kiedy dziewczynka się buntuje (a może lustrze kamery?) - jak olśnienie. Bo i podróż do domu, kobieta z autobusu, mecz, telefonowanie z budki mają swoje wersje po obu stronach lustra. To prosty i naturalny zabieg - zakwestionować rzeczywistość, ale mam wrażenie, że w filmie irańskim to rzadkość. Trochę się bliżej końca film rozleniwia ale i tak - bardzo miłe zaskoczenie. Tym bardziej boli fakt, że reżyser siedzi w więzieniu i długo filmu nie zrobi (http://www.filmweb.pl/news/Kontrowersyjny+re%C5%BCyser+jurorem+w+Berlinie-67944 )

Dodam tylko ze główną kwestią poruszaną w filmie jest kwestia sytuacji kobiety w Irańskim społeczeństwie, gdzie jedna i druga płeć jest oddzielona granicą.. Szereg postaci kobiecych odkrywa przed nami swój świat począwszy od głównej bohaterki a na staruszce z autobusu skończywszy. Nie do końca też możemy być pewni czy część dokumentalna nie jest tylko sprytnym zabiegiem reżyserskim (gdy kamera skupia się na ekipie filmowej po buncie małej aktorki, mogła by też na to wskazywać zbyt duża zbieżność między światem wykreowanym a realnym).

Gdyby "jedna i druga płeć" były oddzielone granicą, nie byłoby dzieci.

Obszar Polski jest otoczony granicą. Czy to oznacza że nie możesz wyjechać do innego kraju, lub że nikt nie może Cię odwiedzić ?