Luter to postać dość ciekawa i warto o nim opowiedzieć w kinie. Niestety nakręcony za pieniądze religijnych organizacji film nie spełnia oczekiwań. To jedynie ilustracja najważniejszych momentów w życiu reformatora, bez jakiegokolwiek wglądu i pomyślunku. Nie jest to zatem portret postaci wyjątkowej, bo Lutra jest w tym filmie niewiele i sprowadza się do ogranego motywu rozmów z szatanem. Nie jest to też opowieść o źródłach protestantyzmu, gdyż sama ideologia jest tutaj ledwie zarysowana, zaś kontekst historyczny, tło, na którym luteranizm wyrósł, został całkowicie zignorowany. Nie jest to również opowieść o czasach Lutra, o impaście społeczno-politycznym, jaki jego działalność miała na Cesarstwo i całą Europę. Od niechcenia pokazany zostaje krwawy ruch ludowy, jednak popierający Lutra elektorzy pojawiają się zupełnie bez sensu.
Nie bardzo wiem dla kogo miał to być film. Dla znających biografię “Luther” jest filmem po prostu śmiesznym. Tych, którzy historii nie znają wprowadzi zaś w błąd i tak naprawdę niewiele wyjaśni. Pod względem warsztatowym jest dość przeciętny. Polecam go zatem jedynie zagorzałym fanom aktorów, którzy zdecydowali się na udział w tym wątpliwym przedsięwzięciu.