U mnie wręcz przeciwnie. Jasne, że niczym mnie nie zaskoczył, ale z pewnością ani przez chwilę nie czułam się znudzona. Może dlatego też, że nie oczekiwałm jak ty jakiś wielkich emocji, nie mógł mnie zawieść.
Niesamowicie pozytywny film. Rywalizacja to dla mnie zbyt mocne słowo żeby nazwać tak związek bohaterów.
Zdumiewające jak różny mamy odbiór tego filmu. Dla mnie był w dużej części zabawny. Pewnie, że mogłabym pisać o ewolucji bohatera itp. tylko po co. To miał być mądry film i jednocześnie strawny. 9/10

Ja właściwie też nie oczekiwałem wielkich emocji po tym filmie, ale przeglądając opinie zbudowałem sobie jakieś pozytywne wyobrażenie o "Mój brat jest jedynakiem". Po części ono się sprawdziło, bo film jest naprawdę niezły, ale w mojej ocenie nie zasługuje na ocenę 8 czy 9/10. W większości przypadków po filmach, które należą do moich ulubionych nie spodziewałem się wielkich emocji.Dotyczy to chociażby "Przełamując Fale" czy "Slumdog". Natomiast w przypadku produkcji w stosunku do których miałem większe oczekiwania spotykało mnie większe lub mniejsze rozczarowanie. W jakimś stopniu dotyczy to właśnie "Mój brat jest jedynakiem" czy "Garden State".

Dokładnie to samo wrażenie odniosłam- ogląda się dobrze, lekko, ze świetnie oddanym klimatem tamtych lat; bohaterowie też wydają się być ciekawi i budzą sympatię.
Jednak czegoś w tym filmie brakuje. I jak dla mnie właśnie zgłębienia przedstawionych wątków. Oglądamy głównie zdarzenia, nikt nie pyta o ich przyczyny.
Pzdr

SPOILERY!!!

A mi się wydaje że pewne 'pominięcia' były zabiegiem celowym. Może nie wszystkie, ale już na początku mamy mistrzowski motyw, kiedy starszy brat wciska młodszemu głowe w miske z wodą i kiedy mu ją wyciąga kilka lat później.

Potem mamy podobne motywy; najpierw Accio roxmawia z Franceska, niedlugo potem chce sie zapisać do partii komunistycznej. Nie sądze by były to niedociągniecia, choć niektóre wątki faktycznie były zaniedbane (np wątek Accio i Belli). Fajnie natomiast byl rozegrany wątek Accio i Franceski. To 'zaniedbanie" było jak najbardziej na miejscu.

Wg mnie największym zjebaniem tego filmu są 2 ostatnie sekwencje: kryminalna śmierc starszego brata (wybaczcie, nie pamietam imienia :) ) i 'altruistyczny' włam na siedzibę Partii Domów, juchta kluczy i przejęcia mieszkań przez potrzebujące rodziny. Skoro cały film odbył się bez dennych fajerwerków, to dlaczego tak bardzo zjebali samą końcówke? Nie wiem, ale przemykam na to oko.

Niezłe aktorstwo, świetne zdjęcia, niezła muzyka, scenografia, etc chyba w normie. Klimat jak najbardziej. Momentami fajny realizm w scenach, zajebista praca kamery.

Jak na moje 7+/10

Zastanawiając się nad sensem tytułu filmu przychodzi mi do głowy wytłumaczenie, dlaczego właśnie pod koniec filmu mamy do czynienia z silniejszym napędem akcji. Po zabiciu starszego brata (Manrico), Accio będąc zawsze w jego cieniu postanawia przejąć przysłowiową pałeczkę bycia "pierwszym synem" w rodzinie i zaczyna działać zgodnie ze swoimi przekonaniami, które ewoluowały na różnym etapie filmu. A to w znacznej mierze właśnie za sprawą starszego brata. I tak można by powiedzieć, że film "Mój brat jest jedynakiem" przedstawia historię ewolucji charakteru dorastającego Włocha w burzliwym czasie powojennego echa.