stara szkoła rapu: być prawdziwym. maksimum człowieka, minimum pozy, a nawet zależy im na bliźnim. chłopacy rodacy akcentują rozjazdy, mówią o podziałach siebie przedstawiając jako tych "prawdziwych", stojących po słusznej stronie, zawsze w opozycji do. taki anarchorap, obecnie anarchopop.

ja to głupi myślałem tak w ogóle, że to odbiorca o tym decyduje, kto jest prawdziwy a kto nie, ale nie, okazuje się, że nie, że w tej kulturze decyduje własna deklaratywność, najlepiej w typie polish swag, czyli tak zwana przechwałka żenadna (info dla z materią niezapanbratznajomionych).

anyway - my są ci lepsi, po drugiej stronie jest moda. albo poza. ogólnie jacyś inni. inni hiphopowcy, którzy nie afirmują pozytywnych wartości (eldoka). albo ci, którzy stoją w miejscu i się nie rozwijają (volt). albo ci, którzy stali się popularni, jednosezonowe gwiazdki (sokół), i tak dalej. moda, poza i inni. jakkolwiek nie do końca się z tym zgadzam. kluczowy jest element kreacji. prawda w kreacji jest kreacją świadomą swojego bycia wykreowanym. polega może nie tyle na odrzuceniu mody, ile na umiejętnym poruszaniu się w modzie, wykorzystywaniu pozy jako narzędzia promocji. andy warhol wywarzył zamknięte drzwi, idźcie i bierzcie z tego wszyscy..

największą obelgą w tym świecie jest bycie fałszywym. jesteś fałszywy nie wtedy, kiedy grasz kogoś kim nie jesteś, ale wtedy, kiedy wypadasz z tej roli. ale ci tutaj jeszcze nie mogą tego wiedzieć. nazbyt są idealistyczni, niezgwałceni, niewinni i mili. dlatego tak dobrze się to ogląda, bo ogląda się ludzi, którzy jeszcze nie wiedzą co ich czeka; ludzi, którzy stawiają na wartości.