Portret kochanków w chwili rozstania. Dobre sobie.
Nawet nie wiem, jak ocenić ten film.

To, co wyprawiają Ci ludzie jest dla mnie... kaleczące osoby homoseksualne(i nie tylko, ale takie są głównie przedstawione w filmie). Niby taki stęskniony kochanek, ale kiedy spotyka kolegę pod blokiem, to nie ma żadnych oporów i jest w stanie uprawiać z nim seks. W pokoju obok inny nagi kolega robi sobie coś przy komputerze. Jest fajnie.
Jestem osobą bardzo otwartą i ten obraz nie tyle co mnei razi, a uważam go za naiwny. Ta cała historia jest dwuwarstwowa- jedna warstwa jest okropnie banalna, a w drugiej kryje się jakieś uczucie wobec drugiego człowieka.

Emmanuel, napakowany piękniś, jest dla mnie pewnego rodzaju karykaturą...
Jego powierzchowność zaprzecza istnieniu prawdziwie silnych uczuć wobec partnera, a jednocześnie widzimy jego czyny, które właśnie udowadniają jego miłość.

Osobliwy film i muszę jeszcze się z nim oswoić.