Sam film po przetrawieniu tego co Pan wyżej napisał wydaje mi się dobrze zrobiony, a biorąc pod uwagę muzyką Chopina, zawartą w tymże obrazie jest on nie tylko "dla ludzi interesujących się historią kina" ale również dla melomanów, (nie uważam się ani za jednego ani za drugiego), i nie tylko.

De gustibus non est disputandum.

Pozostaje przy swojej opinii, ze jest to niestety obraz nieudany i archaiczny.

Film nie powala, ale nie jest tez totalnym gniotem. Pomimo ogólnej drętwosci jest kilka scen ożywiających akcje. Mam na myśli scenę z Paganinim oraz potańcówkę w gospodzie. Nie zgadzam się tez z opinią jakoby Chopin został przedstawiony jako komunista. To że przez film przewija się wątek zniesienia pańszczyzny nie czyni z Chopina od razu komunisty. Film opowiada w dużej mierze o przygotowaniach przyjaciół Chopina do powstania listopadowego, podczas których to przygotowań kwestia zniesienia poddaństwa chłopów jak najbardziej była poruszana i był to postulat słuszny. Ogólnie 5/10

Swoją drogą ciekawi mnie pewna sprawa. Oglądałem pare miesięcy temu dokument o Aleksandrze Fordzie. W tym dokumencie pokazywane były fragmenty Młodości Chopina konkretnie scena w gospodzie. Jakimś cudem ten fragment był kolorowy! Wiesz może o co chodzi?

Chopin owszem byl polskim partiota, romantykiem niemniej brak jest zrodel historycznych potwierdzajacych, aby w jakis szczegolny sposob zajmowala go kwestia zniesienia panszczyzny chlopow, co probuja wmowic tworcy tego obrazu.

Prace nad filmem rozpoczęły się już w 1949 roku, kiedy ogłoszony został konkurs na scenariusz. Byla to pierwsza polska "superprodukcja”. Premiera "Młodości Chopina" odbyła się w marcu 1952 roku, a sam film był wówczas największym przedsięwzięciem w historii polskiej kinematografii. Zdjęcia realizowano przez blisko rok, przez plan przewinęło się około półtora tysiąca statystów, uszyto dwa tysiące kostiumów, a w nagraniu utworów Chopina udział wzięły Halina Czerny-Stefańska, laureatka pierwszego po wojnie Konkursu Chopinowskiego, znakomita skrzypaczka Wanda Wiłkomirska i śpiewaczka Stefania Woytowicz.

I co stworzono? Ledwie dwie w miare interesujace sceny na ponad 2h tego pretensjonalnego gniota?

I pomyslec, ze juz za kilka lat znacznie mniejszym nakladem srodkow zaczely powstawac najlepsze dziela w historii polskiego filmu.

Dlatego ten film uwazam ze nieporozumienie i zmarnowana szanse.

Aha, film krecony byl na czarno-bialej tasmie zgodnie z tym co podaja na stronie Filmu Polskiego, ktory jest b. rzetelnym zrodlem informacji.
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/122506

Twórcy tego obrazu nie wmawiają niczego takiego jak sugerujesz, Chopin wcale nie zajmuje żadnego stanowiska w tej sprawie. Jest kilka kwestii wypowiadanych przez inne postaci do których można się przyczepić (zalatują komunistyczną ideologią), ale można to przeboleć.

Pretensjonalnym gniotem są twoje posty, skopiowałeś tu jakieś statystyki nt. filmu i uważasz się za znawcę kina. "w nagraniu utworów Chopina udział wzięły Halina Czerny-Stefańska, laureatka pierwszego po wojnie Konkursu Chopinowskiego, znakomita skrzypaczka Wanda Wiłkomirska i śpiewaczka Stefania Woytowicz." ojej, co ty nie powiesz, na pewno pisałeś z pamięci! Znasz naprawdę tych wykonawców i ich nagrania?

Film jest dobry.

Nie sądziłem, że przez zamieszczenie informacji o zaangażowaniu Haliny Czerny-Stefańskiej, Wandy Wiłkomirskiej i Stefanii Woytowicz, zostanę posądzony o pretensjonalizm.

Info na temat polskiego filmu czerpię przede wszystkim ze strony Filmu Polskiego, o czym zresztą wspomiałem oraz z innych portalow zajmujacych się recenzjami filmowymi.

Jezeli nie odpowiadaja Ci moje posty to ich nie czytaj.

"Jezeli nie odpowiadaja Ci moje posty to ich nie czytaj." - głupia, wymijająca i typowa odpowiedź, w tym wypadku o tyle bardziej idiotyczna, że gdybyś sam kierował się tego rodzaju zasadą nie napisałbyś żadnego posta właśnie w jej myśl, odnosząc ją do filmu - "jeżeli nie odpowiada ci film Forda to go nie oglądaj/nie komentuj".

Osobiście jestem wdzięczny za takie przemyślane, pełnozdaniowe i niewulgarne wypowiedzi; zwłaszcza jeśli ktoś poświęcił czas na wyszukanie stosownych informacji, a takie wulgarne odpowiedzi są tylko potwierdzeniem, że nie warto rzucać pereł między świnie. Mimo dosyć powszechnego prostactwa, zarówno w sieci jak i na ulicy, są ludzie, którzy doceniają tego typu opinie.
Jeśli chodzi o film, to często oglądam filmy raczej z mocno przymróżonym okiem, wiedząc, że filmy nie są robione bezinteresownie dla czystej przyjemności widza, co zresztą trafnie skomentował Andrzej Żuławski, zwłaszcza jeśli są to superprodukcje.
Stare polskie filmy oglądam chociażby dla zobaczenia "całkiem innych twarzy", dla którego to powodu Jerzy Dobrowolski chodził na cmentarz zobaczyć prawdziwych szwoleżerów.

Bardzo dobry film. Świetna rola Wołłejki. Interesująca część warszawska, duża lepsza od emigracyjnej. Przemawiająca kreacja Białoszczyńskiego. Wyjątkowo interesujące są wszystkie sceny z Chopinem, rozmowy Jabłonowskiego i Czartoryskiego z Nowosilcowem, wszelkie starcia romantyków z klasykami. Świetne role Śmiałowskiego, Kurnakowicza, Kaliszewskiego, Duszyńskiego, Strzeleckiego, Buszyńskiego, Pietraszkiewicza, Chmurkowskiego, Szuberta.