Zgadzam się z większością przedstawionych tu argumentów, tylko przewrotnie - uważam je za wielki atut filmu :). Metafora życia - nieciekawi ludzie, płyną z prądem na barce, bez wyraźnie zarysowanych celów, oddając się z nudy to tu, to tam prymitywnym przyjemnościom. Reżyser to po prostu pokazuje, bez moralizowania czy oceniania. Też męczyłam się podczas seansu, a potem film dłuuuugo nie pozwalał mi o sobie zapomnieć. Miałam potrzebę zrozumienia, prostej wykładni - dlaczego ktoś zachowuje się tak a tak, dlaczego ma taki charakter, jaki cel stoi za jego działaniami. Ten film daje ogromne pole do tworzenia niezliczonej ilości takich interpretacji, a zarazem stawia bardzo mocno tezę o banalności, trywialności zła. To przygniatający wniosek, zupełnie nieobecny w popkulturze (gdzie musi być dynamizm, przygody, zwroty akcji, związek przyczynowo-skutkowy), a warty uświadomienia. Dlatego uważam, że ten film jest świetny!

Po czasie- zgadzam się z Tobą. Tak naprawdę to nie wiem jak ocenić ten film. Z jednej strony wywołał u mnie zniesmaczenie na wiele wiele dni, ale z drugiej naprawdę zapadł w pamięć. Pokazuje jak wygląda życie większości ludzi. I na pewno kiedyś jeszcze do niego wrócę.
Taki przytłaczający realizm może nie zachwycać, ale na pewno zapada w pamięć i to jest ogromny plus.

No właśnie, przytłaczający realizm. Ten film miał być niesmaczny i jak napisała przedmówczyni, ukazywać pozbawione wartości życie ludzi sunących z prądem na barce. Mi bardzo przypominał powieści Zoli, był naturalistyczny. Na początku wydał mi się jednowymiarowy (trójkąt na barce - wiadomo, jak się skończy; wiadomo, że Cathy to topielica). Ale w rzeczywistości bez przekombinowania poruszał wątek etyczny. Zakończenie też mocne. Joe się zmagał z dylematami moralnymi, ale jednak nie był na tyle silny, żeby przyjąć odpowiedzialność. Nie na tyle, żeby za to zginąć (ratując życie niewinnego człowieka). To takie darwinistyczne i surowe, same instynkty. Wybrał wyparcie, zapomnienie i poszedł żyć dalej. Reszta jest milczeniem. A motyw przewodni skomponowany przez Davida Byrne jak dla mnie świetny i dopasowany.
Swoją drogą na początku miałem wrażenie, że rzecz się dzieje na powojennym Śląsku. No może poza rzeką, bo na Rawę to to za duże.