bez wyrazu, mdła, o tematyce tak banalnej, że gęba sama otwiera się do ziewania. Bo o czym to jest? O dobrze zapowiadającym się w czymś tam facecie (podobno, tyle wiemy z drugiej ręki, od jego kochanki), który zamiast jechać do Chin podejmuje pracę na barce. Czyta, a jak, ale jeszcze bardziej lubi uprawiać kobiety, jak popadnie. Już to samo jest nonsensem, bo - jaki pisał pewien zdolny Francuz - "Im człowiek więcej myśli, tym mniej się rżnie." (I na odwrót.) Przyczynia się do śmierci kochanki. Wszystko mu wisi. Prócz fiuta. Temat jak temat, ale autorzy - moim zdaniem - nie unieśli nawet tak wątłej historyjki. Postacie - od początku do końca - są zafiksowane na jedną nutę. Zresztą - nie chce mi się więcej pisać. Co do muzyki Byrne'a w tym filmie - jest ona skrzyżowaniem Kilara, Preisnera i Badalamentiego. Film jest produktem wtórnym.