Wydaje mi się że największą winę za to co się stało ponosi polski oficer. I tu już nie chodzi o to że bez wahania rozbija związek, ale o to że naraża Wierę na wielkie niebezpieczeństwo. Przecież musiał wiedzieć że jak romans wyjdzie na jaw, to najwyższą cenę ona zapłaci (nawet w jednej ze scen sama mu to mówi). A potem kiedy aresztowano go w strefie radzieckiej i zaczęto straszyć to w ogóle już nie myślał o Wierze, tylko okazał się wielkim tchórzem i próbował popełnić samobójstwo aby uciec od problemów. Postępowanie Wiery też jest co najmniej dziwne- niby zakochana w mężu, a bez większych oporów wdaje się w romans. Też dziwne że po tym co zrobiła mąż chciał mieć z nią coś jeszcze wspólnego.

Jakim samobójstwie???!

Wiera popełniła błąd, powinna myślec o dziecku. Wiedziała, że kontynuacja romansu źle się skończy, zwłaszcza że wszystko się wydało. Mąż jej wybaczył to powinna z nim zostac, a ona zachowywała się jak zakochana nastolatka.

A czy miłość w ogóle powinna podlegać ocenie moralnej? Czasem przychodzi wbrew naszej woli i rozsądkowi...
Dla mnie ten film jest za mocno romantyczny. Dałam 5 punktów.

5 - to surowa ocena?!!

To jak ocenimy ten film zależy w dużej mierze od wrażliwości i moralności każdego z nas. Miłość to takie gówno, że nie masz nad nią kontroli. Zakochała się i już. On początkowo traktował to także jako zabawę. Głęboko moralni mogą powiedzieć, że miała męża powinna się była opanować a jak już chciała się zabawić to powinna była odpuścić po urodzeniu dziecka. No właśnie. Dla mnie to film o głębokiej, prawdziwej miłości! Szalenie romantycznej. Bez kalkulacji.

"Miłość to takie gówno, że nie masz nad nią kontroli. " - cóż za wrażliwość, emanuje uczuciowością :)

A film piękny :)

Rzeczywiście przesadziłam, przepraszam.

Ujełaś to najlepiej jak mozna.Dokladnie - milośc to własnie TAKIE gówno.Na wlasnej skorze przerabiałem.Wtedy jest - liczy się tylko Ona, tylko milosc do Niej, masz w sobie tyle siły i radosci ze góry przenosisz,nie ma dla Ciebie rzeczy niemozliwych.... a potem Ona mówi,że Jej minęło-jakos tak, przepraszam, do widzenia, i nie ma juz nic. Tyle o milości;).Pozdrawiam.Igor.

Jak nie ta to inna :)) Głowa do góry Igor!

To nie była miłość, to było zauroczenie. Oni się w ogóle nie znali. To było pożądanie. Ot gówniarski kaprys niedojrzałych, bezmyślnych półgłówków. Nauczcie się odróżniać pojęcia.

BRAWO!

To była zła miłość. A tak poza tym, za "miłość" odpowiadają tylko pewne ośrodki w mózgu. Gdyby je wyłączyć, nie bylibysmy do niej zdolni. I wsio. Nie wypowiadajmy się więc o miłości aż tak górnolotnie :P