75 lat po wydarzeniach wojennych, które ukształtowały świadomość trzech pokoleń. Matka, córka i wnuczka przekazują historię wsi Sochy na Zamojszczyźnie, gdzie na oczach dzieci dokonano masakry mieszkańców, wszystkie domy spalono i zbombardowano. O świcie, 1 czerwca 1943 roku, ze wzgórz zeszli Niemcy. Strzelali z karabinów maszynowych do uciekających ludzi, a w domy kulami zapalającymi. Gdy już znaleźli się na dole, dobijali mieszkańców i podpalali to, co zostało. Potem nadleciało dziewięć samolotów, które dokończyły dzieła. Teresa Ferenc miała wtedy 9 lat. Ona i jej młodsze rodzeństwo patrzyli na śmierć matki i ojca, na pożar wsi.

Bohaterką filmu jest mała Teresa, matka narratorki. Widzimy dziecko - ofiarę wojny, jako obiekt opresji, okrucieństwa i zabijania. Mały człowiek, jeśli uchodzi z życiem po tak ekstremalnym doświadczeniu staje się pierwszym ogniwem dziedzicznej traumy. Jak radzimy sobie z wojenną postpamięcią w rodzinie? Czy wojna nigdy się nie kończy?

Rysunkowo-dokumentalny film opowiada historię wojenną pewnej rodziny, obierając oryginalny, intymny punkt widzenia. Świadectwo zagłady ma tu wymiar prywatny, przefiltrowany przez perspektywę trzech kobiet. Jednak ból dziedziczonej traumy dotyka matki, córki i wnuczki w różnym stopniu. Poetka Teresa Ferenc jako dziewięcioletnie dziecko przeżyła spalenie rodzinnej wioski. Wspomnienie to powraca również w pisarstwie jej córki, Anny Janko. Literackie zapiski w interpretacji Magdaleny Cieleckiej oraz w animacjach Tomasza Siwińskiego stanowią świadectwo pamięci zasilanej przez strach.

1 czerwca w 1943 roku w Sochach na Zamojszczyźnie niemieckie wojska wymordowały  mieszkańców i doszczętnie zniszczyły całą wieś. Ocaleli nieliczni, wśród nich mała dziewczynka Teresa Ferenc – matka autorki książki "Mała zagłada”, na podstawie której oparty jest scenariusz filmu.
Bohaterkami filmu, który łączy dokument z animacją są trzy kobiety: Matka, Córka i Wnuczka a także trauma wojenna, która przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Dla Matki wojna to bezpośrednie,  wstrząsające doświadczenie o charakterze totalnym, dla Córki to bolesna opowieść rodzinna, a dla Wnuczki historia, której nie chce dopuścić do swojego życia.