Jakoś jak nie byłem w szkole parę lat temu, wstałem wcześnie rano i włączyłem TV, akurat był ustawiony kanał TV1000 i zaczynał się Mad Max. Pomyślałem sobie - obejrzę, fajnie będzie mieć kolejnego klasyka na koncie. Nawet nie spodziewałem się, że film będzie tak dobry i stanie się jednym z moich ulubionych. Zupełnie inne podejście do tematu niż w amerykańskich filmach - przyszłość jest tylko tłem, nie jest eksponowana jak w amerykańskich filmach, które dzieją się w przyszłości. Wszystko jest po staremu, a u amerykanów dominują gadżety i nowe, wymyślne technologie. Bohater jest postacią dramatyczną raczej i nie chce być twardzielem, ucieka od tego. Jego zemsta wypełnia się szybko i w ostatnich minutach filmu, a nie jest to "muszę się zemścić" i przygotowania przez cały czas ekranowy. Pokazano przemianę Max’a - spójrzcie na niego gdy jest z rodziną, a w samej końcówce i w części drugiej "Mad Max 2: Wojownik Szos". Produkcja nie kończy się także Happy Endem - i dobrze. Max rozprawia się ze swoimi wrogami tak, jakby to zrobił każdy człowiek. W wielu filmach jest to przesadzone- bohater ugania się i łapie ich i mamy różne honorowe walki w deszczu itd. i na końcu odchodzi po walce poobijany najczęściej z nową kobietą. Max zostaje ranny w pułapce i jest to pokazane wiarygodnie. Wizja przyszłości nie jest przesadzone i jak mówiłem jest tłem, w którym nie ma zbędnych bajerów, podobne umiejętne wykorzystanie tego motywu było w "Uciecze z Nowego Jorku".