Film ten jest rodzajem hołdu, jaki chciał złożyć Akira Kurosawa swojemu ulubionemu profesorowi-mentorowi Uchida Hyakken (gra go Tatsuo Matsumura).
W 1943, Uchida oświadcza swoim studentom, że rezygnuje z nauczania i od tej pory rozpoczyna karierę pisarza..
Każdego roku studenci odwiedzają go i urządzają urodzinowe przyjęcie, na którym dziękują ma za jego nauki i wiedzę, którą im przekazał. Również zgodnie z tradycją zadają mu pytanie “Mahda kai?” (Czy jesteś gotowy?). Na co profesor odpowiada “Madada yo!” (Jeszcze nie!).
W filmie możemy prześledzić jak Uchida doskonalił swoje relacje ze studentami i jak potrafił sobie ich zjednać by stać się ich ulubionym profesorem – wielkim mentorem.
Prócz tego w filmie występują ciekawe sceny związane z Japonią w trakcie (i zaraz po) II Wojnie Światowej. Są one związane z życiem profesora jak poprzez wojnę musiał opuścić uniwersytet i zamieszkać w biednej chatce.
[opis dystrybutora]

Historia profesora Uehida Hyakken-sama, który w latach czterdziestych XX wieku po nalocie opuścił uniwersytet i zamieszkal w baraku. Każdego roku jego studenci obchodzili jego urodziny zaczynając od pytania "Mahda kai?" (jeszcze nie?) po to, by usłyszeć odpowiedź "Madada yo!" (nie, jeszcze nie!). Jest to bardzo japoński film, pokazujący życie codzienne i zwyczaje w Japonii.

Opowieść o relacji między starym profesorem, a jego dawnymi studentami. Co roku, w dniu urodzin mentora, cała grupa spotyka się na przyjęciu, podczas którego dziękuje mu za jego nauki.